Het laantje van Middelharnis
Ik herinner mij het moment dat ik met de middelbare school National Gallery in Londen bezocht. Enthousiast en uiterst vereerd vertelde de gids alle ins en outs over het schilderij uit 1689 dat voor ons hing. Olie op doek, 103,5 x 141 centimeter, geschilderd door Meindert Hobbema zo wist hij ons te vertellen.
Terug naar 2015. Lentekriebels. Uitzien. Verwachten. Aftellen. Op 'moment supreme' op die bewuste dag, steeg de spanning toch wel. Zou het echt waar zijn? Het was tenslotte de grote-nationale-grappendag. Maar de beste man in pak wond er geen doekjes om en na wat hanenpoten en serieuze momenten was het een feit. 't Was echt geen grap! En op dat moment werd ook het jaar 1689 weer in herinnering gebracht.
Dat 'Laantje in Middelharnis' van die beste Meindert kreeg opeens een heel persoonlijk tintje. Het begon te leven en te bruisen. Huizen verrezen, stenen vonden hun weg, auto's reden af en aan. Mensen kwamen, mensen gingen. Ook op de grote-nationale-grappendag. Aangekomen in het laantje van Middelharnis kwamen die lentekriebels wel heel erg opzetten. De periode van uitzien was afgesloten. Tijd voor andere kriebels. Mouwen omhoog, handen laten wapperen en gaan met die banaan. We zullen die Hobbema eens laten zien wat wij van dat laantje zullen maken! Opdat wij niet vergeten… (Tja, die blijven we er in houden hé, ook met de lentekriebels erbij.)