Onbekend terrein
Een aantal jaren geleden was ik op de Slikken van Flakkee terechtgekomen. Het was zomer en, toen ook al, een prachtig gebied. Je waande je in het buitenland al was het ergens tussen Melissant en Herkingen. Twee recreanten bleven even stilstaan om de bekoring van de rust en de ruimte goed op zich in te laten werken.
Ze vroegen of ik ook hier op vakantie was. 'Nee hoor, ik woon hier', zei ik en wees in de richting van Stellendam. "Wat zijn jullie bevoorrechte mensen, dat je zo dicht bij al dit moois woont", sprak de mevrouw. Ik gaf haar gelijk. Ik heb het haar maar niet verteld, want terwijl ze de streek complimenteerde realiseerde ik me dat ik toen voor de eerste keer in dit buitendijkse gebied was. Gelukkig vroeg ze geen bijzonderheden, want ik was op onbekend terrein. En toch hemelsbreed maar vier kilometer van huis. Een klein beetje beschamend en dus nam ik me voor om de Slikken veel meer te gaan bezoeken. Bij dit voornemen is het gebleven.
Zaterdag had ik weer een dergelijke ervaring. Voor de krant maakte ik wat foto's van 'NL doeters' op de Ouddorpse Kleistee. Een prachtig natuurgebied waar ik in het verleden mensen over had geïnterviewd, artikeltjes geredigeerd en zelfs had aangeprezen aan anderen. Maar tot zaterdag had ik nog nooit één stap in dit oude gebied gezet. Ook de Kleistee was voor mij onbekend terrein.
Toen ik dit die ochtend vertelde aan een aantal vrijwilligers van NLGO, zwegen ze verbaasd en keken ze me aan of ik vanuit een andere wereld kwam. En dat kwam ik. Teveel opgesloten in de dagelijkse beslommeringen en te weinig oog voor onze prachtige omgeving. Er zijn nog veel teveel plekjes op ons eiland die voor mij onbekend terrein zijn. Hopelijk liggen er nog veel kansen voor mij om deze terreinen te gaan verkennen.