Het kan ook bij licht gezellig zijn
De meeste lezers zullen zich de huiskamers en andere vertrekken van vroeger nog wel herinneren. En dan bedoel ik niet zo zeer het formaat van de kamers, maar meer de inrichting. Tot nog behoorlijk ver na ons trouwen was de sfeer van de huiskamer over het algemeen donker. Donker eiken, donkere wandtegels, donkere vloerbedekking en ga zo maar door. In de afgelopen tijd zijn de interieurkleuren en –inrichting regelmatig aangepast, maar zo donker als vroeger is het toch niet meer geworden.
En of die donkere entourage niet genoeg was, bleek 'flame' ook het modewoord van die tijd te zijn. Flamelicht zorgde ervoor dat we voortdurend 'schemerden'. Overbodig fel licht was ook voor mij uit den boze. Wat meewarig dachten we terug aan onze opa's en oma's die waarschijnlijk niet zo bewust bezig waren met de kleur van de inrichting van de kamer. Maar ze zorgden wel dat ze genoeg licht hadden. Kwamen we bij één van onze opa's op bezoek dan zat hij heerlijk de krant te lezen bij het licht van een imposante TL-balk boven de tafel. We stapten vanuit ons door 'flame' verlicht donker-eiken huis zo een andere wereld binnen. Een wereld zonder schaduw waar het licht gebruikt werd waarvoor het was bedoeld, niet meer en zeker niet minder. Ik kan het me niet meer herinneren, maar het zal me niet verbazen dat we samen met onze kinderen, weleens gelachen hebben om dat – in onze ogen – ongezellige licht. Oudere mensen stellen niet meer zoveel prijs op gezelligheid, zo veronderstelden we.
'Heb je nog wel verstand…?' vroeg één van mijn dochters toen ik vol trots de door mijzelf aangelegde verlichting in de keuken demonstreerde. Het zal waarschijnlijk een retorische vraag geweest zijn, maar ik vind het best gezellig om onder drie LED-lampen – waarbij vergeleken de TL-buis van opa maar een waakvlammetje is – de krant te lezen.