Ingezonden: Kunst is een kwestie van smaak
Persoonlijk word ik enorm blij van bewegwijzeringsbordjes. Vooral in natuurlandschappen. Goeree staat er gelukkig vol mee. Liefst zou ik om de tien meter van mijn fiets kunnen stappen, om die kunstzinnige uitingen van informatie te bewonderen. Ik lees waar ik ben, wat ik zie en wat er ooit te zien is geweest. Wat ik niet zie, is wat ik had kunnen zien als het bordje er niet had gestaan. Maar kom bij mij niet aan met het woord horizonvervuiling! Sinds kort liggen er drie! stenen in en om de Westduinen. Het moet niet gekker worden toch?! Ze liggen daar zomaar, zonder nut, mooi te wezen in het landschap. Als je dichterbij komt, zie je gladde vormen op de verder zo natuurlijke brokken natuur. Je zou even je wang ertegenaan willen leggen; zo glad, zo ogenschijnlijk zacht. Is het kunst? Natuurlijk is het kunst, maar wat doet dat er nou toe?! Ze zijn prachtig! Juist daar liggen die bijna ontroerende, oernatuurlijke stenen in perfecte harmonie met de natuur van de Westduinen. Waar overigens dan weer niks natuurlijks aan is, want slechts overwoekerde bunkerparadijzen.
Kunst is een kwestie van smaak, maar als ik een inschatting mag maken van kunst volgens mevrouw Tanis-Tanis: plastic cyclamen in de plastic vensterbank. Zo kunstig gemaakt; niet van echt te onderscheiden! En als u achter die cyclamen zit en u knijpt uw ogen een klein beetje dicht, heeft u perfect uitzicht op die ook al zo kunstig gemaakte zendmasten. Voor zicht op de stenen objecten moet u helaas een paar kilometer fietsen. Volg de bordjes maar.
Marjan Jansen Manenschijn
(Al meer dan 50 jaar gast in Ouddorp)