Bastie van der Veer geeft dertig jaar naailes
STELLENDAM – Eigenlijk was ze er een beetje ingeluisd. Nee, niet op een vervelende manier, integendeel. Maar vanwege het feit dat ze dit jaar al dertig jaar lang naailes geeft, had haar 'leerlingengroep' een gezellige avond voor haar georganiseerd: een high tea, waarbij iedereen zelfgemaakte lekkernijen meebracht om daar in een gezellige sfeer met elkaar van te genieten, in theetuin Keizershof te Stellendam, samen met de 'jubilaris' om wie het ging: de Dirkslandse Bastie van der Veer-Roozemond.
Door Hans Villerius
Maar erin geluisd was ze toch een beetje. Want toen ze vorige week woensdagavond werd opgehaald voor 'een gezellig avondje' ter gelegenheid van het dertigjarig naailes geven, wist ze niet wat er die avond voor haar georganiseerd zou zijn. En omdat ze helemaal niet van schijnwerpers houdt die op haar gericht zijn en helemáál al niet van 'n stukje en 'n foto in de krant, had ze er nog zó op gehamerd dat er géén krant bijgehaald moest worden… Maar toch hadden haar 'leerlingen', een groep van zo'n dertig dames in totaal, dit voor haar gearrangeerd. Maar om de 'pijn' wat te verzachten hoefde ze niet in haar eentje op de foto, maar samen met heel de groep.
Supergezellig
Bij de altijd creatieve en actieve Bastie begon 't met het volgen van een coupeuse opleiding, vrij kort nadat ze getrouwd was. Toen ze de cursus had voltooid, dienden zich al gauw wat dorpsgenoten aan, voor advies of hulp bij naai- en verstelwerk. Bastie woonde toen nog in Herkingen, waar ze in haar huisje aan de Nieuwstraat degenen die om hulp vroegen gastvrij onthaalde. Uiteindelijk – het was in 1985, ze was toen 23 jaar – ging ze naailes geven. Aanvankelijk twee avonden per week. De naailesgroep breidde zich meer en meer uit, zodanig dat tijdens de 'lesuren' het hele huis vol zat en eerst het nodige meubilair aan de kant geschoven moest worden om iedereen een plekje te kunnen geven. Weliswaar een heel gedoe, maar bij Bastie kon 't gewoon. Een aantal jaren geleden is ze met haar gezin naar Dirksland verhuisd. En de naaigroep verhuisde mee. Naast huize Van der Veer aan de Geldersedijk werd een schuur gebouwd, waar op de bovenverdieping een royale ruimte werd gecreëerd om naailes te geven. Intussen niet meer op twee avonden in de week, maar daarnaast wekelijks ook op een ochtend en een middag. De meesten komen om de veertien dagen, sommigen iedere week. De groep varieert in leeftijd tussen de 12 en 80 jaar en een enkeling is al vrijwel vanaf 't begin – dus inmiddels ook zo'n 30 jaar – bij Bastie op de naailes te vinden. Iedereen brengt een eigen werkje mee naar naailes en waar nodig geeft Bastie dan de nodige aanwijzingen hoe dingen 't best gemaakt, gerepareerd of opgelost kunnen worden. En als je haar leerlingen vraagt waarom ze hier zo graag naartoe gaan geven ze, onafhankelijk van elkaar, allemaal hetzelfde antwoord: "het is er altijd supergezellig, je leert er veel én… elke week heeft ze iets heerlijks bij de koffie. Zelfgebakken!"
Van het gezellige avondje dat 'haar' dames haar vorige week woensdag aanboden heeft Bastie ontzettend genoten. Aan de andere kant weet ze ook dat 't niet vanzelfsprekend is dat ze dit werk al zo lang mag doen. "Wat hebt ge dat gij niet hebt ontvangen?", zo verduidelijkt ze. En het is in die kracht dat ze hoopt dit werk nog jaren te mogen blijven doen.