Prachtig, die ogen vol verwondering en geluk.
Hoe bijzonder en uniek elke geboorte is kan ik natuurlijk wel beweren als verloskundige, zeker nadat ik ruim 250 mede-eilandbewoners heb mogen begeleiden bij de geboorte. Maar als een vrouw haar zesde kind krijgt, heeft ze stiekem meer ervaring dan ik. En dat is voor mij een bijzondere uitdaging. Hoe kun je een vrouw begeleiden die eigenlijk zelf heel goed weet hoe ze haar kind op de wereld kan zetten?
Bijzonder is het dan ook om bij Astrid thuis te zijn. Na een eerste onderzoek om te bevestigen dat het toch echt gaat gebeuren, trekt ze zich met haar man terug. Ze ontspant in bad. Ik nestel me met haar twee oudste dochters op de bank, terwijl de jongere kinderen elders worden opgevangen. We kletsen wat en de meiden vragen me van alles over de bevalling.
Ze zijn een beetje zenuwachtig, maar vooral nieuwsgierig naar hun nieuwe broertje of zusje. Ze vinden het bijzonder dat ze er zo dichtbij mogen zijn. Ondertussen zorgt Astrid dat haar lichaam ontspant, waardoor de ontsluiting mooi vooruitgaat. Het blijkt wel weer dat warm water een fantastische pijnstillende en ontspannende werking heeft. Astrid komt naar bed, omdat de baby zich aankondigt. Niet veel later begeleidt ze in haar warme handen haar zoon ter wereld.
Inmiddels is het in de aangrenzende kamer erg stil geworden, de dochters luisteren of ze al babygehuil horen. Terwijl vader zijn zoon bewonderd en moeder bijkomt van haar harde werk komen de dochters zachtjes binnen. Prachtig, die gezichten vol verwondering en geluk. De gelukkige ogen van kersverse ouders zijn onbetaalbaar, maar deze blik van de zusjes is misschien nog wel veel mooier. Als een tijdje later ook de andere kinderen arriveren is het voor mij tijd om te vertrekken. Ik stap in de auto, in het donker kijk ik nog een keer achterom. Tot mijn verbazing staan vijf kinderen achter het raam om me uit te zwaaien. Met een grote glimlach rijd ik naar huis.
*Deze column is geschreven met toestemming van Astrid, om privacy te waarborgen is haar naam veranderd.
