Hoe noe?

Zaterdagochtend om 9 uur, al bij de eerste slag van torenklok, gaat de telefoon. Ik neem op en nog voor ik mijn naam en goedemorgen kan zeggen, klinkt er aan de andere kant van de lijn: "Jae noe ken je wel komme, want het gaet niet goed zo."

Ik probeer er eerst eens rustig achter te komen wat er eigenlijk aan de hand is. Het kettinkje van het rolgordijn blijkt gebroken te zijn en nu durft de klant het rolgordijn niet op te trekken, uit angst dat het kettinkje er dan helemaal uitschiet. Verstandig. Maar het is nu wel donker in de slaapkamer en dat is ongemakkelijk. "Hoe noe?"

Gelukkig valt de schade nogal mee. Als ik vraag of er aan het kettinkje een sluitinkje zit, weet de klant te vertellen dat die er af geschoten is en ergens op de grond ligt, maar omdat het donker is, kan ze die natuurlijk niet meer terug vinden. Dat hoeft ook niet, want die is toch kapot. En er kan zo een nieuwe aan. 10 minuten later is de klant in de winkel en neemt een nieuw 'kettingverbindertje' ( zo heet dat ) mee. 5 minuten later gaat weer de telefoon. "Hie doet ut weer hoor." Probleem opgelost. En dat op zaterdagochtend om kwart over 9.