Zet eens een hoed op
Wanneer draag je een hoed? Als je naar een trouwerij of een feest gaat. Of naar de kerk. "Als je echt ergens naartoe gaat", zegt Carolien Vis. "Dat is altijd mooi, een hoed kleedt netjes af. In het 'dagelijks leven' is het dragen van hoeden en petten wel wat afgenomen. Je ziet deze winter wel een groeiende interesse. Jongeren dragen plots klassieke vilten herenhoeden en ook bij de grote ketens zoals Zara en H&M zijn slappe flaphoeden te koop. Vroeger zag je op doordeweekse dagen meer hoofddeksels dan nu. Toch hoeft een hoed op je hoofd niet exclusief te zijn."
Carolien Vis startte een jaar of vier geleden haar eigen hoedenatelier: Atelier AnSjo. Ze geeft er ook naailessen en adviseert mensen welke kleuren ze het beste kunnen dragen. "Als je een 'verkeerde' kleur draagt, lijkt het alsof je achter jezelf staat. Het gaat erom dat je gezien wordt." Carolien adviseert op basis van onder andere de kleur van de ogen, de huidteint en de haarkleur. Kleuradvies komt ook om de hoek kijken als klanten zich een hoed laten aanmeten.
Hoe is die passie voor hoeden ontstaan? Natuurlijk liep Carolien in haar jonge jaren al regelmatig met een hoedje op. "Ik heb het altijd mooi gevonden." Ze werd coupeuse en werkte een tijdje in een atelier dat uniformen maakte voor bijvoorbeeld de PTT, de NS en muziekverenigingen. Na een lange periode heel ander werk te hebben gedaan, kreeg het virus haar weer helemaal te pakken. Carolien begon met het geven van naailessen en ging een opleiding voor hoedenmodiste volgen.
"Een pittige opleiding: twee jaar hard werken. Je moet zestig hoeden gemaakt hebben. Daar zitten ook baretjes bij. Je leert patronen tekenen. Het is bijna allemaal handwerk. Aan het maken van een hoed komt nauwelijks een machine te pas. Het examen duurde een hele dag. Je moest drie hoeden afmaken", vertelt Carolien. Ze werd lid van de hoedenvereniging, abonneerde zich op bladen als 'The Hat' en ging meedoen aan wedstrijden.
Geen confectie
Atelier AnSjo hangt vol stoffen en hoeden. Ook staan er bijvoorbeeld meerdere mallen, houten schijven om een hoed hoger of lager te maken, en een hoedenspanner. Sommige hoeden zijn af, met andere is Carolien bezig. Wat opvalt, is de enorme variatie in afmetingen, kleuren, vormen. Er zijn rijk geornamenteerde hoeden, maar ook heel eenvoudige. En fascinators: 'stukjes' voor in het haar. "De 'bloemen' erop maak ik zelf. Nee, dit is geen confectiespul, daar houd ik niet van."
Een hoed maken, vrijwel geheel met de hand, kost veel tijd. Het is een arbeidsintensief ambacht, waarvoor je ook aardig wat spierkracht moet hebben. Het resultaat is maatwerk voor iedere klant. "Geen hoed is hetzelfde. Elk exemplaar is exclusief. Hier kies je een hoed die je echt mooi vindt, in de goede kleur en passend bij de kleding die je draagt. Ik kan er mijn creativiteit goed in kwijt."
De prijs, die volgens de Sommelsdijkse hoedenmaakster redelijk is, is afhankelijk van het aantal productie-uren, maar ook van het gebruikte materiaal. Carolien: "Je hebt vilt van 10 euro, maar ook van 250 euro. Hier, voel het verschil maar."
Ambachtelijke hoedenmakers, er zijn er nog aardig wat in het land. Op Goeree-Overflakkee is Carolien Vis waarschijnlijk de enige. Zij hoopt dat haar hoedenpassie zal overslaan op meer eilanders. "Er mag best meer aandacht voor de hoed komen. Dames dragen er wel één in de kerk, maar als de dienst is afgelopen gaat de hoed in een plastic tas. Zo jammer…"
