Inburgeren met een sneltreinvaart
Tussen de middag thuis eten, lekker bij het gezin. Dat zat er vroeger niet in voor Ronald van Maaren. De afstand tussen wonen en werk was veel te groot. 's Morgens vertrok hij vanuit Hendrik-Ido-Ambacht naar Middelharnis om aan het eind van de middag de reis terug te maken. Vijf kwartier tot anderhalf uur per dag. Maar nu is alles anders. Sinds de zomer van 2013 woont Ronald in Dirksland. Samen met zijn vrouw Ingeborg en kinderen Rosalyn, Maurick, Laura, Eloïse, Anne-Lotte en Marilynn. De laatste is geboren op Flakkee.
Het was nog een hele stap om naar Dirksland te komen. Toch is het er uiteindelijk van gekomen. "We woonden in Hendrik-Ido-Ambacht in een kindvriendelijke woonwijk. We groeiden uit ons huis en hebben nog overwogen het te verbouwen, maar dat was prijstechnisch niet interessant. Een ander huis vinden in de omgeving viel ook niet mee. De prijzen zijn aan de hoge kant. Tot collega's mij attendeerden op dit rijtje nog te bouwen woningen: kom naar Dirksland!"
Ronald van Maaren – hij werkt bij SFA Packaging B.V. – liep bij 'buurman' Estate binnen en pikte een brochure op van het nieuwbouwproject. Thuis waren ze er gauw uit: "We gaan niet naar Dirksland." Ingeborg en de kinderen – vooral de oudste – zagen het niet zitten. "Het grootste struikelblok was dat de kinderen helemaal ingeburgerd waren in Hendrik-Ido-Ambacht. Mag je ze dat afnemen?" Ronald noemt de school, de familie, de kerk. "Doe je er goed aan? Nee, de stap was te groot."
Toch bleef het knagen. Nogmaals werden alle voor- en nadelen op een rij gezet. Ze namen een optie op het huis, die ze later weer introkken. Daar kregen ze spijt van toen ze zagen dat een ander een optie had genomen. Een telefoontje leerde echter dat dit niet geval was: Estate had de optie nog niet verwijderd. "Toen kozen we definitief voor Dirksland. De voordelen wogen het zwaarst: de omgeving, het landschap, de zee, het dorpse karakter, de rust, de mentaliteit, de mooie wijk, de bewoners… en er wonen veel kinderen."
Hun huis in Hendrik-Ido-Ambacht was zo verkocht. Van een financiële molensteen was dus geen sprake. In augustus 2013 was de verhuizing. "We hielden rekening met twee tot vijf jaar wennen." Maar nu, een jaar later, is iedereen al ingeburgerd. Het is met een sneltreinvaart gegaan. Buurt, school, vriendjes, vriendinnetjes, kerk – allemaal prima. Alleen een speeltuintje in de wijk missen ze.
De twijfel is volledig verdwenen. "Als we weg zijn geweest, ben ik blij als ik weer terug ben op het eiland." En de afstand Dirksland-Middelharnis is zo klein, dat Ronald tussen de middag naar huis kan. Om te eten en even bij zijn gezin te zijn.