De verliefdheid duurt voort
Aan het eind van de Nieuwstraat, onder aan de groene dijk, staat het huis. Een huis om verliefd op te worden, ook vanwege de ligging en de tuin. En dat gebeurde dan ook toen de moeder van Marlène van Dalfsen langs het huis in Herkingen reed, aanbelde en van de vorige bewoner binnen een kijkje mocht nemen. De vonk sloeg over. Niet lang daarna – in de zomer van 2012 – verhuisden vader en moeder Van Dalfsen met hun zoon en drie dochters naar Flakkee. Net als Garaldine Korteweg, die een derde van het huis – een afgescheiden gedeelte – bewoont.
"Toen ik hier de eerste keer kwam, wist ik niet precies wat ik moest verwachten", zegt Marlène, nu 17 jaar. "Er waren wel veel verhalen verteld, maar ik wilde het eerst wel eens zien." En wat bleek? "Het is echt een heel leuk huis. De bar, de kelder, mijn slaapkamer, alles… En een stuk groter dan ons vorige huis in Krimpen aan den IJssel. Daar woonden we midden in een woonwijk, in een rijtjeshuis. Héél anders dan hier."
Marlène prijst niet alleen het huis in Herkingen, maar ook de omgeving. "Het is weids en open en groen. Een mooi landschap en een leuk dorp. De sfeer is gemoedelijk. Je hebt zo contact met de mensen om je heen en iedereen zegt gedag. Dat was in Krimpen aan den IJssel wel anders. Nee, ik heb geen spijt dat we naar Herkingen zijn verhuisd. We zitten hier op loopafstand van het strandje en de haven. Met onze boot gaan we vaak het water op. Echt lekker."
Op school – Marlène krijgt op 'het Albeda' een opleiding tot onderwijsassistent – heeft ze ook haar draai gevonden. Elke dag rijdt ze op de fiets naar Middelharnis, een kilometer of tien, dwars door de polder. "Als het regent baal je wel. Dan is het ook tien kilometer…"
Afgezien van de regen, die overal valt, klinkt wonen in Herkingen als een idylle. Is er dan niets op aan te merken? Marlène denkt diep na. Dan zegt ze: "Soms lijkt het dat iedereen alles van je weet in het dorp. Maar ach, daar heb ik verder geen last van. En de winkels. Tja, in Krimpen fietste ik in vijf minuten naar het grote winkelcentrum. Nu moet je echt wachten met kopen tot je een keer in Middelharnis bent. Combineren met school dan maar."
Marlène voelt zich thuis in Herkingen – "al word je natuurlijk nooit een echte Herkenees" – en dat geldt ook voor haar vader, moeder, broer en zusjes. Inderdaad: de verliefdheid duurt voort.