Niet iedere hond is te vertrouwen
Ik ga er vanuit dat baasjes weten of hun hond te vertrouwen is. Maar ik weet ook dat er uitzonderingen zijn. Daarom raad ik ouders aan om nooit klakkeloos te geloven wat iemand zegt over zijn hond, maar om zelf ook alert te blijven. Mensen schatten hun hond soms volledig verkeerd in. Zo was er eens een dame die met haar hond bij dementerende mensen langs wilde gaan, ze verzekerde mij dat haar hond nooit iets zou doen. Want zo vertelde ze: 'Ik neem hem wekelijks mee naar een tehuis met gehandicapten, daar loopt de hond los en heeft hij nog nooit gebeten. Tijdens de gedragstest werd de hond een keer stevig vast gepakt (zoals bewoners in de kliniek ook kunnen doen) en de hond trok aan één kant zijn lip op. Dit werd direct opgemerkt en de test werd gestopt. De hond had duidelijk laten merken dat hij niet gediend was van opdringerig fysiek contact. Zijn bazin had het niet gezien, dus werd het herhaald. Ook de tweede keer verstijfde de hond, trok zijn lip op en gromde licht. De hond ging een stapje verder met zijn waarschuwing. Dit was duidelijke hondentaal 'laat me los, of de gevolgen zijn voor jou' zei hij. Het was overduidelijk deze hond is niet geschikt als 'aaihond'.
Het is belangrijk om zowel als hondeneigenaar als ouder de waarschuwingssignalen van een hond te begrijpen. En dus niet zomaar iedereen klakkeloos te geloven. Bovendien ben ik er van overtuigd dat je een kind ook moet leren dat het niet altijd een hond kan aanraken. Ook honden hebben het recht iets niet leuk te vinden. Informeer je als ouder over hondentaal (lichaamstaal), dan kan je zelf inschatten of een hond veilig is of niet. Je stapt toch ook niet in een auto die je niet vertrouwt, ook al zegt de eigenaar dat alles in orde is? Gebruik je gezonde verstand...