Vuurwerk is een traditie
Vuurwerk en ik zijn als water en vuur. Natuurlijk, vroeger had ik ook sterretjes. Dat kon me dan nog wel bekoren. Maar groter vuurwerk? Nee…, ik speel niet graag met vuur. Maar goed, ik kan wel begrijpen dat sommige mensen het vuur uit hun sloffen lopen om zoveel mogelijk vuurwerk in te slaan. Tenslotte is het siervuurwerk wel mooi, vind ik. Een pijl die omhoogschiet, en vervolgens uitspat in een regen aan kleuren. Dan sta ik wel degelijk in vuur en vlam, hoewel dat vuurwerk niet van mij is. Dat is wel het mooie van vuurwerk. Iedereen geniet (gewild of ongewild) mee. 't Is ook een traditie, en ik houd van tradities. Dus als iemand voor een vuurwerkverbod is, leg ik die meteen het vuur aan de schenen. Nee hoor, zo erg hecht ik ook weer niet aan vuurwerk, ik zou er mijn hand niet voor in het vuur willen steken. Want steeds meer mensen willen een vuurwerkverbod, óf ze willen dat er een algemene vuurwerkshow komt. Dan laten ze de professionals maar de kastanjes uit het vuur halen, want die mogen het dan afsteken. Van mij mogen ze het houden zoals het nu is, maar ja, ik ben dan ook conservatief. Maar goed, niemand weet welke ijzers ik nog in het vuur heb. Ik denk dat het wel de klap op de vuurpijl zijn als men mij (na deze column) nog met vuurwerk zag. Dat zou zich dan als een lopend vuurtje verspreiden.