Rotterdams echtpaar komt al 55 jaar naar Ouddorp
OUDDORP - Het is even zoeken, maar na een telefoontje loodst Jaap Luyendijk (86) ons op zijn elektrische fiets keurig over het recreatiepark De Toekomst aan de Dijkstelweg in Ouddorp naar zijn caravan. Daar - in het groen - geniet hij samen met echtgenote Nel (ook 86 jaar) in alle rust van vrije tijd in de natuur. Al vijfenvijftig jaar brengt het Rotterdamse echtpaar uit de wijk Ommoord er hun vakantie door. Ze voelen zich er thuis. "Misschien is dit, of volgend jaar, voor ons de laatste periode op De Toekomst en zal de caravan te koop worden aangeboden," overdenken Jaap en Nel. "Dat is mede afhankelijk van onze gezondheid. Maar op deze stralende zomerdag filosoferen we daar verder niet over."
Door Jaap Ruizeveld
Het is allemaal begonnen aan het eind van de vijftiger jaren van de vorige eeuw. "Mijn broer nodigde ons uit om eens met hem mee te gaan naar de toenmalige Ouddorpse camping van de gebroeders Westhoeve. Hij had er een leuk plekje en dat wilde hij ons graag laten zien. Wij waren gelijk enthousiast. Ook wij hebben toen, onze dochter was twee jaar, een tentje opgezet. Het betekende het begin van vijfenvijftig jaar onafgebroken vakantiegenot op de Kop van Goeree. Dat was in die startperiode allemaal nog niet zo gemakkelijk. Enerzijds de urenlange reis met tram, boot en weer de tram vanuit Rotterdam naar Ouddorp. Anderzijds moest je - zeker toen - extra op de kosten letten", vertelt Nel.
Verkoop camping
"Inmiddels hebben we in de loop der jaren drie tenten versleten en ook al twee caravans. Weet je dat wij in ons eerste tentje niet op stoeltjes zaten, maar op boomstronken? Het was allemaal primitief. Wel altijd gezellig. Toch hebben wij ook een fase meegemaakt waarin er onzekerheid ontstond of wij onze plek wel konden behouden. Dat was het moment van de verkoop van de camping. Alles moest weg voor een nieuwe recreatieve invulling van het gebied. Wij wilden echter graag in Ouddorp blijven en namen een optie op een locatie op recreatiepark De Klepperstee. Uiteindelijk bleek dat er een indeling kwam waarbij er naast de recreatiehuizen ook ruimte bleef voor caravans. Dat was voor ons goed nieuws."
Beetje rootsgevoel
Jaap Luyendijk is in Oud-Beijerland geboren, maar het gezin verhuisde al snel naar Rotterdam, waar zijn vader in de haven werkte. Zelf was hij ruim veertig jaar actief op de toenmalige scheepswerf van Piet Smit, in de functie van werkvoorbereider. In de Maasstad ontmoette hij 'een aardige meid' en dat zou zijn geliefde echtgenote Nel worden. Zij had familiebanden op Goeree-Overflakkee (Oude-Tonge) en daarom was het niet vreemd dat zij de eilandelijke cultuur al kende. Een beetje rootsgevoel. Dat maakt het extra aantrekkelijk als je in zo'n gebied dan je vakanties kunt doorbrengen. Wel is er een verschil tussen de oost- en westkant van het eiland, maar de hartelijkheid en de sfeer zijn gelijk.
Dialect
Echtgenoot Jaap mag dan meer een overkanter zijn, ook hij heeft Ouddorp al tientallen jaren in zijn hart gesloten. "Ik kan al aardig het Ouddorpse dialect spreken," vertelt hij trots, al is dat dan nog wel af en toe doorspekt met Maleise klanken. "Een gevolg van het feit dat hij in de jaren 1947 - 1950 als korporaal bij de Huzaren van Boreel in het toenmalige Nederlands-Indië diende. "Jaarlijks komen wij als veteranengroep nog bij elkaar in Amersfoort," voegt hij er aan toe. In Ouddorp kent hij de weg wel. Op zijn fiets rijdt hij naar het dorp om boodschappen te doen, een kennis te bezoeken in De Vliedberg of voor andere activiteiten. Samen, maar dan in de auto, rijden zij ook rond over de Kop van Goeree. Nel durft het fietsen niet meer aan. Zij vermaakt zich bij de caravan met puzzelen en lezen. Lange tijd waren Nel en Jaap betrokken bij activiteiten op de camping. Zoals de avond-tweedaagse, kinderspelen, bingo's en het maken van medailles. Jaap was bovendien vele jaren voorzitter van de recreatiecommissie.
Ons dorp
"Ja wij voelen ons hier echt thuis hoor," herhaalt Nel. "Ouddorp is ook 'ons dorp' geworden. Zoiets groeit. En als het goed en gezellig is vliegen de jaren voorbij. Wel signaleer je als oudere senioren veranderingen. Veranderingen in de maatschappelijke samenleving houden immers niet op bij de slagboom van het park. Als je daar mee kunt omgaan is het en blijft het een feest". Concreet ook nog vorm gegeven als, samen met dochter en kleinkinderen, in september het zestigjarig huwelijksjubileum mag worden gevierd. Over tijd gesproken.