Meester Poot neemt na 41 jaar afscheid van 'zijn' school
GOEDEREEDE – Deze week geeft meester Leen Poot zijn laatste lessen. Daarna breekt een lange, lange 'zomervakantie' aan. Dit na een lange, lange periode als onderwijzer in Goedereede, op openbare basisschool Buten de Poorte. Hij begon in 1973 en gaat nu, na 41 jaar, met pensioen. Volgens directeur Petra 't Hoen is dat een welverdiend pensioen. Dat zei ze afgelopen vrijdag, toen Leen Poot met zijn vrouw Henny in een limousine naar school werd gereden en daar een warm afscheid meemaakte van leerlingen, oud-leerlingen, ouders, bestuurders, teamleden en inwoners van Goedereede. Niet voor niets: Buten de Poorte was meer dan vier decennia 'zijn' school.
Door Kees van Rixoort
Leen Poot, opgegroeid in Sint-Maartensdijk op het eiland Tholen, twijfelde toen hij als vijftienjarige van de mulo kwam. Zou hij beroepsmilitair worden? Nee, toch maar niet. Het werd de kweekschool in Middelburg. Hij was aan de late kant met aanmelden, maar kon op de valreep nog aanhaken. De eerste drie maanden ging hij dagelijks met de brommer naar Bergen op Zoom en vandaar met de trein naar Middelburg om 's middags de omgekeerde route te volgen. Later kon hij alsnog een pension in Middelburg vinden. De opleiding duurde vijf jaar.
Daarna moest Leen in militaire dienst. Als militair solliciteerde hij naar een baantje als onderwijzer in Goedereede. Hij kreeg een uitnodiging voor een proefles in Stellendam, werd aangenomen en kon het leger vervroegd verlaten.
Melkdijk
"Toen ik in 1973 in Goedereede begon, zat de lagere school nog op de Melkdijk. Er waren vijf lokalen, een voor de klassen 1 en 2, een voor 3 en 4 en een voor 5 en 6. De andere lokalen waren voor handvaardigheid en gymnastiek, maar het was niet verantwoord om in het gymnastieklokaal te gymmen. We hebben een tijdje geen gym kunnen geven, tot er een nieuwe gymzaal kwam", blikt meester Poot terug in de tijd.
Naam
Twee jaar later, in 1975, was het nieuwe schoolgebouw klaar. Het kreeg de naam Buten de Poorte, verzonnen door een leerling van Havenhoofd, omdat de school en de nieuwe wijk eromheen buiten het oude stadje ligt. Leen Poot hield zich toen – en ook bij latere verbouwingen – graag bezig met het optimaliseren van het pand. De kwaliteit van het gebouw moest zo hoog mogelijk zijn. Dat gold evenzeer voor de kwaliteit van het onderwijs. "Kwaliteit, dat is ons devies. Ik ben perfectionistisch", zegt hij, "misschien wel té perfectionistisch."
Oog voor 'nieuwe dingen'
Hij had ook altijd een oog voor 'nieuwe dingen'. Begin jaren '90 deden drie computers hun intrede in Buten de Poorte. Een was er voor de directeur en de twee andere werden bij toerbeurt de klaslokalen in gereden om het onderwijs een nieuwe dimensie te geven. "We hebben altijd geprobeerd de beste leerprogramma's voor de kinderen te vinden." De drie oude computers staan nog altijd in de school. Maar er zijn natuurlijk ook nieuwe, 36 in totaal. Andere tijden.
Leen Poot is zijn hele carrière in Goedereede blijven hangen. "Ik heb hier altijd met heel veel plezier gewerkt", verklaart hij die trouw. "En gewoond. Eerst woonde ik recht tegenover de school, later aan het Geuzenpad. Super makkelijk, je hebt geen auto nodig." Toch verhuisde hij negen jaar geleden naar Oude-Tonge. Om wat afstand te nemen van de school. Want zodra er een alarm afging of iets anders gebeurde bij of in de school, was meester Poot altijd als eerste paraat. Misschien waren er inderdaad wel mensen die dachten dat het 'zijn' school was. "Je bent altijd met de school bezig."
Middenbouw
Tot de fusie met kleuterschol De Eerste Stap, telde de lagere school van Goedereede altijd drie leerkrachten. De bovenmeester deed klas 5 en 6, een juf leerde de kinderen van klas 1 en 2 lezen en meester Poot gaf les aan de middenbouw, klas 3 en 4. Na de fusie waren er eerst vijf leerkrachten – voor acht basisschoolgroepen – en later vier. Leen Poot heeft alle groepen lesgegeven, maar toch het meest de middenbouw, nu groep 5 en 6. Aan die leerlingen van die gecombineerde groepen geeft hij deze week ook zijn laatste lessen.
Meester Poot, die al veertig jaar samenwerkt met juf Els van Gastel, kijkt terug op "een prachtige tijd. Er is veel collegialiteit, de sfeer onder collega's is fijn. De contacten met de ouderraad waren altijd goed. We hebben super gemotiveerde ouders, die deze school een warm hart toedragen. Als we op kamp gingen, leek het wel of je met de familie op stap ging. Of ik het ga missen? Ik denk het niet. Het werken met de kinderen vind ik fantastisch, maar het maken van groepsplannen minder. Het mooie van mijn beroep is toch dat je kennis overdraagt, dat je kinderen iets meegeeft waar ze hun hele leven profijt van hebben."