Met een klapstoel door Goedereede
GOEDEREEDE - Het Torenmuseum, onder in de imposante dom van Goedereede staat vol met mensen. Met 120 mensen is het klapstoelconcert uitverkocht. Tijdens zijn welkomstwoord geeft André Kastelein aan dat hij blij is met de 'Harde Kern' die ieder concert aanwezig is. De deelnemers worden ingedeeld in vier groepen en gaan op pad. Met een witte klapstoel onder de arm gaan de deelnemers over de kasseien op weg naar de eerste locatie.
Door Martijn de Bonte
Groep C start met een optreden van Jolien en Lieve de Geest, een combinatie van dwarsfluit en harp. De locatie is de stadstuin van Frederieke Celle achter haar huis aan de markt. De muziek wordt onderstreept door gedichten van Niels Snoek, één van de grondleggers van De Reizende Dichters. Over het dichten zegt hij zelf: "Omdat mijn grammatica niet goed is, schrijf ik gedichten.' Bij de eerste nummers is er uitgegaan van de muziek waarbij een gedicht wordt voorgedragen, bij de laatste nummers is het andersom. Daar is muziek gezocht die past bij het gedicht. 'Heel mooi', zeggen bezoekers na afloop tegen elkaar.
'Zo gaat dat'
In de achtertuin van familie Westhoeve speelt Accordéon Mélancolique. Het duo Cherie de Boer en Jean-Pierre Guiran vertelt verhalen met de accordeon. Een weemoedig lied neemt bezoekers mee naar de gevoelens van immigranten die worden verscheurd door heimwee. Er is ook vrolijke muziek, zoals het sprankelende nummer dat gaat over een man van middelbare leeftijd die gaat dansen bij de haven. De meisjes willen nog steeds met hem dansen, maar na afloop zeggen ze: 'Dank u wel mijnheer.' Een man in het publiek zegt droogjes: 'Ja. Zo gaat dat.'
Dartelende vlinders
'De wind van Voorne' is een vijftal blazers, dat een intiem optreden geeft in de tuin van familie Bron. Terwijl de schemering langzaam invalt, de zwaluwen laag overvliegen speelt de groep afwisselende nummers. Het eerste nummer wordt aangekondigd als een licht ontspannend werk, zonder enige diepgang. Desondanks luistert het publiek aandachtig. Even later spelen de blazers een vroege Hongaarse dans, boven de tuin dartelen twee witte vlinders om elkaar heen als verliefde pubers. Muziek en werkelijkheid vallen samen.
Doordringend geluid
Terwijl donkere wolken aan komen drijven gaat de groep op weg naar de laatste locatie van de avond. In de tuin van familie Goekoop valt op dat er geen muzikanten aanwezig zijn. Als iedereen zit klinkt er een doordringend geluid en komt doedelzakspeler Dennis van Asselt in vol ornaat het gazon op marcheren. Hij speelt bekende en onbekende stukken en vertelt tussendoor over het instrument. Zoals het feit dat de doedelzak oorspronkelijk niet uit Schotland komt, maar uit het Midden-Oosten. Tijdens zijn optreden begint het te regenen en niet veel later komt het met bakken uit de hemel. Het publiek zoekt beschutting onder het afdak, Dennis vertelt onverstoorbaar verder. Op het moment dat het wat minder hard regent, gaat hij weer verder met spelen. Door de regen klinken de rauwe klanken van de doedelzak. 'Amazing Grace, how sweet the sound…'
Afgelopen vrijdag heeft het zevende klapstoelconcert plaatsgevonden. Het concept is eenvoudig. Bezoekers kopen een klapstoel, daarmee bezoeken ze op vier locaties een muziekoptreden van twintig minuten. De klapstoelconcerten zijn een initiatief van André Kastelein, de organisatie doet hij samen met vriend en buurman Piet Westhoeve. Het volgende klapstoelconcert is gepland op vrijdag 6 maart 2015. Kijk voor meer informatie op www.klapstoelconcert.nl.