Platina bruidspaar Jongejan: het begon met een muzikale uitvoering
SOMMELSDIJK – Hij was net 22 en zij net 20 toen ze elkaar het jawoord gaven. Vorige week zaterdag vierden Jan en Janna Jongejan-Holleman dat dat zeventig jaar geleden plaatsvond. Samen met een zaal vol familieleden en vrienden. En samen met burgemeester Ada Grootenboer, die het platina bruidspaar kwam feliciteren namens het gemeentebestuur.
Door Kees van Rixoort
Jan Jongejan is een echte Flakkeeër. Zijn wieg stond in de Eendrachtstraat in Middelharnis. Dat was in maart 1922. Zijn vrouw Janna kwam twee jaar later, ook in maart, ter wereld in Numansdorp. Als jong meisje verhuisde ze met haar ouders naar Dirksland.
Ontdekt
Janna zong bij een Dirkslandse zangvereniging. Toen het koor een keer een uitvoering had, was Jan daar ook. Hij speelde kornet in Sempre Crescendo. "Ik ben ontdekt", glundert Jan meer dan zeven decennia later. "Ik keek nooit naar meisjes. Mijn instrument was m'n alles."
Na de ontdekking en de overslaande vonk, volgden verkering en een bruiloft. Ze trouwden in het gemeentehuis van Dirksland. Het was 1944. "Midden in de oorlog, maar we hebben het hartstikke leuk gehad. We hadden zelf een drankje voor de gasten gemaakt."
Jan maakte meer zelf. In feite de hele uitzet voor het nieuwe huishouden. "Meubels, een bed, een kastje… Ach, ik was timmerman, dus…" Hij werkte eerst als uitvoerder bij Mosselman & Korteweg. Na de oorlog was er veel werk. Jan bouwde boerderijen, onder andere in Den Bommel en Ooltgensplaat. Na de watersnood, toen hij zijn gereedschap bij Ooltgensplaat ten onder zag gaan, verkasten Jan en Janna naar Rotterdam. Daar ging hij werken bij het van oorsprong Sommelsdijkse aannemingsbedrijf Spee. "Ik ben er 32 jaar uitvoerder geweest en ik heb door heel Nederland gebouwd. Silo's, bijvoorbeeld. Nee, geen woningen, altijd utiliteitsbouw."
Zelfstandig
Ze verhuisden van de Westdijk in Sommelsdijk, waar ze na hun trouwen waren gaan wonen, naar de Maasstad. Eerst naar Overschie en later naar Lombardijen. Na vijftig jaar, nu tien jaar geleden, kwamen ze terug naar Flakkee. Daar, in de Jacob Catsstraat om Sommelsdijk, wonen ze nog altijd zelfstandig. Zonder hulp. "Het gaat goed", zegt Jan. "Ik heb geen poedertje nodig, niks, geen enkel medicijn. Mijn vrouw wel, die heeft suiker." Op zijn tweeënnegentigste rijdt hij nog auto. Soms pakt hij zijn kornet nog eens, het instrument dat hij zo graag bespeelde, dat hem – als solist van de Rijnmondband – tot over de Nederlandse grens bracht en dat hem… in contact bracht met Janna. Zeventig jaar geleden.
In het middelpunt van de feestvreugde en met de burgemeester in aantocht, zeggen Jan en Janna Jongejan: "Zeventig jaar getrouwd zijn, daar hoef je niets voor te doen. Maar je moet wel bij elkaar blijven. We rooien het samen nog prima."
Het platina bruidspaar kreeg twee zonen, drie kleinkinderen en zes achterkleinkinderen.