De eieren van Eibaar zijn niet anoniem
ZUIDZIJDE – Best indrukwekkend, 24.000 dames bij elkaar. Witte dametjes zijn het. Ze maken samen een enorme herrie. En dit is nog maar één 'theekransje'. Even verderop staat nog een stal, een veel modernere, met nog eens 25.000 witte dames. Ze zijn er voor de leg. Hier, bij Eibaar in Zuidzijde, gaan dagelijks 45.000 verse eieren de deur uit.
Door Kees van Rixoort
Eibaar is het bedrijf van Sjef en Hanneke de Baar. Ze namen het in 2004 over van de ouders van Sjef, die zich bezighield met akkerbouw en vleeskuikens. Sjef en Hanneke stopten met de vleeskuikens en stapten over op leghennen met vrije uitloop. "Uitbreiding van het bedrijf was met de vleeskuikens niet mogelijk", zegt Hanneke de Baar. "En met leghennen stijgt het rendement. We hebben er later een stal bij gezet, zodat we het hele jaar rond vrije uitloop-eieren kunnen leveren."
Met een kleine 50.000 leghennen is Eibaar een gemiddelde eierproducent. Er zijn ook mega-kippenfarms die vier tot zes keer zo groot zijn. Maar niet in Zuid-Holland. In Zuid-Holland zijn maar vijf echte legpluimveebedrijven. "Dit is een pluimveearme provincie. Dat betekent dat wij een groot achterland hebben."
Herkenbaar
De band met dat achterland wordt steeds belangrijker. Weliswaar verschijnt het grootste deel van de Zuidzijdse eierproductie, zo'n 95 procent, in anonieme doosjes op de markt, maar de rest is op diverse plaatsen in de omgeving herkenbaar als Eibaar-product. Bijvoorbeeld in vijf Agrimarkt-supermarkten in Zuidwest-Nederland, in de landwinkels op Goeree-Overflakkee, bij de Spar in Nieuwe-Tonge en kaasboerderij De Westplaat. Daarnaast levert Eibaar aan bakkers, horeca en instellingen én kan iedereen bij Eibaar zelf 24 uur per dag eieren (en andere streekproducten) uit de automatiek trekken.
Het gaat hard, de laatste tijd. Steeds meer supermarkten en horecabedrijven richten zich op streekproducten. Hanneke de Baar heeft er een zesde zintuig voor ontwikkeld en weet zaken door haar enthousiaste verhaal snel te interesseren voor de eieren uit Zuidzijde. "We hebben gewerkt aan ons verhaal en dat heeft veel bekendheid opgeleverd."
Het verhaal is dat een ei meer is. De herkomst is meer dan een nummer. Ja, via het nummer is het ei op de ontbijttafel helemaal te traceren. De consument kan achterhalen welk bedrijf het ei heeft geproduceerd. Maar wat weet je dan? "Je weet dan niet hoe de boer de hennen houdt, wat ze gegeten hebben, of er antibiotica wordt gebruikt. Het blijft een anoniem ei. Bij Eibaar kun je gewoon vragen stellen. Eibaar gebruikt Facebook en Twitter. We hebben een website met veel informatie én continue opnamen, via de webcam in de stal. Als je wilt, kun je de hele dag kijken. Wij hebben niets te verbergen, dit is een eerlijk product", vertelt Hanneke. Het werkt. Via de sociale media gaan er vragen, reacties op foto's, recepten et cetera rond. Tot de Facebookpagina van Wakker Dier toe.
Openheid zonder een goed product zou natuurlijk niet werken. Maar dat zit bij Eibaar wel goed. Het bedrijf levert dagvers. En omdat er nauwelijks tussenschakels zijn staan de Eibaar-doosjes heel snel in de winkel. Dat garandeert een volle smaak.
Vrije uitloop
De vraag naar vrije uitloop-eieren is de laatste jaren enorm gegroeid. Consumenten vinden het prettig als de dametjes niet de hele dag binnen op stok zitten of alleen maar een beetje rondscharrelen in de stal. Bij Eibaar hebben ze de mogelijkheid om naar buiten te gaan. Om elf uur in de ochtend gaat de deur open. Voor elke hen is er vier vierkante meter buitenruimte beschikbaar. Ze kunnen lekker hun gang gaan. Er zijn hennen die een kuil graven en daar heerlijk in gaan liggen zonnen.
"Wij voelen ons het prettigst bij dit bedrijfsconcept", zegt Hanneke. "Maar je hebt er wel meer werk aan. De hennen zijn gevoeliger voor ziektes, je moet de hygiëne goed in de gaten houden." Daar staat tegenover dat een vrije uitloop-ei meer opbrengt.
Het 'rapen' van de eieren neemt dagelijks tweeënhalf tot drie uur tijd in beslag. Eibaar beschikt over een eigen pakstation, waarin robot Ko een hoofdrol vervult. Mede door zijn werk, is het bedrijf te runnen met weinig medewerkers: Sjef, Hanneke, de vader van Sjef, een stagiaire en een zaterdaghulp.
Merkt Eibaar nog iets van Pasen? Ja, de krant belt en de supermarkt heeft wat meer eieren nodig. Scholen doen een eierprojectje, bedrijven geven hun relaties een doos eieren cadeau. Maar veel extra drukte, nee, dat valt wel mee. Bovendien gaan de witte dames echt niet meer eieren leggen als de Paasdagen naderen…
<kader>
De hennen komen naar Eibaar als ze zeventien, achttien weken oud zijn. Hun eerste weken brengen ze door in een opfokbedrijf. Bij Eibaar produceren ze ruim een jaar eieren. Als ze 85 weken oud zijn en het 'legpercentage' daalt, moeten ze het veld ruimen en komen er jonge hennen om de productie op peil te houden. De bejaarde hennen worden verkocht als diepgevroren Tilse Kip. Een delicatesse.
Meer informatie: www.eibaar.nl.
