Het leven van christenen in Nigeria
MIDDELHARNIS - Nobi was hindoe en een fel vervolger van christenen in India. Sinds enkele jaren is hij volgeling van de Heere Jezus.
"Ik brandde van haat als ik alleen al dàcht aan christenen". In 2008 heeft Nobi een kerkgebouw in brand gestoken en deed mee aan het geweld tegen christenen in Orissa, India. "Ik gedroeg me als een beest", zie hij. Maar – mede door het liefdevolle gedrag van de voorganger en anderen – is Nobi gaan nadenken. Bovendien werden zijn vrouw en dochter ziek. Uiteindelijk is hij naar de dominee gegaan die met hem en zijn vrouw heeft gebeden. Moeder en dochter genazen. Nobi is nu volgeling van de Heere Jezus.
Vorige week donderdagavond, 27 februari vertelde Richard Groenenboom van de SDOK het levensverhaal van o.a Nobi. Dit gebeurde in de zaal van de Chr. Ger. Kerk aan de Hoflaan. De avond was belegd door de zendingscommissie van deze gemeente. De avond werd geopend door ds. Procee met het lezen van Filippenzen 1:21-30. Het geloof, het je afhankelijk weten van de Heere maar ook het lijden voor de naam van Christus zijn genadegaven.
Met Christus gekruist
Ook het leven van christenen in Nigeria werd voor het voetlicht gebracht. Zeer aangrijpend was het te vernemen hoe de voorganger Abila in het noorden van Nigeria werd neergeschoten voor het oog van zijn vrouw en zesjarige zoon. In het noorden van Nigeria is veel extremistisch moslim-geweld van Boko Haram (= weg met het Westerse onderwijs) tegen christenen. Er worden bomauto's bij kerken geplaatst om zoveel mogelijk slachtoffers te maken. Maar ook worden gericht aanslagen op voorgangers gepleegd. Zo ook op Abila. Hij kreeg de keus: òf je wordt nu moslim, of we schieten je dood. Abila had geen keus. Hij verwoordde het zo: "Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij" (Gal 2:20). Hij werd van links door zijn neus geschoten, de kogel ging er door zijn rechterkaak uit. Een diepe hevig bloedende wond achterlatend. Hij verwachtte te sterven en het Koninkrijk van God binnen te gaan. Zijn zwangere vrouw Vivian zag tot haar verwondering dat hij op een gegeven moment zijn hoofd optilde. Gelukkig waren de aanvallers verdwenen. Zij dachten dat Abila al dood was. Snel hulp gehaald. Naar een ziekenhuis gebracht. Een jaar later is hij opgeknapt en woont hij nu met vrouw en twee kinderen in de plaats Jos. Geen rancune tegen zijn vervolgers, maar liefde. En gebed voor hen.
"Wij zijn zelf vergeven misdadigers", zei hij in de video. Zijn vrouw Vivian riep in dezelfde video op om Christus te volgen, want Hij is er altijd bij.
Een andere voorganger die nog in het noorden woont, wil daar niet weg. "Want", zei hij, "de veiligste plek is dáár waar God je roept".
Wonderen
Er gebeuren wonderen. Musa, zijn familie was extreem moslim, vond een Bijbeltje in zijn broekzak, niet wetend waar dat vandaan kwam. Na in contact te zijn gekomen met een dominee, die hem onderwees, werd hij Christen. Met een smoes werd hij door zijn familie naar huis gelokt, gevangen genomen en met kettingen aan zijn benen vastgebonden. Op een gegeven dag merkte de 27-jarig Musa dat de kettingen los waren en hij bevond zich ineens aan de andere kant van de muur. In vrijheid. Deze jongen woont nu in een tehuis dat mede gefinancierd wordt door de SDOK
Spiegel
Een spiegel werd ook voorgehouden: hoe zouden wij reageren op de vraag die aan Abila werd gesteld? Zijn we zo vrijmoedig in het getuigen? Zijn we zo vergevingsgezind als zij zijn? Bidden we voor onze vijanden?
Voor verdere informatie: zie de website van de SDOK. www.sdok.nl