De Tuin Van: familie Raukema
OUDDORP - Parels hebben de eigenschap verborgen te liggen en dat geldt ook voor de tuin van moeder en dochter Raukema in Ouddorp. Hun huis ligt letterlijk in een hoek, onopvallend weggestopt. De tuin erachter is volstrekt uniek te noemen. De eigenaars hoeven niet zo nodig met hun gezicht in de krant, maar deze bijzondere plek laten ze graag zien.
Uw verslaggever krijgt vooraf een winstwaarschuwing: "weet wel dat u geen normale tuin gaat aantreffen en dat niet iedereen onze definitie van 'mooi' deelt." Dat maakt des te nieuwsgieriger naar wat daar dan te vinden is. De dames weten niet precies hoe groot het oppervlak van hun tuin is; maar alleen het gedeelte achter het huis meet al zeker minstens 800 vierkante meter.
Het is moeilijk er een belijnde omschrijving van te geven, vooral om het een nogal on-belijnde tuin is. "We zijn niet van dat aangeharkte; het meeste laten we groeien, maar dat betekent niet dat we er weinig werk aan hebben. Er zit een plan achter deze tuin, maar dat plan is meer intuïtief dan dat we het kunnen omschrijven" aldus de eigenaren. De tuin wordt begrensd door het woonhuis aan de voorkant, aan weerszijden schurvelingen en aan de achterzijde een bosje. Ooit was de tuin (onderdeel van) een kwekerij. Daardoor staan er nogal wat kolossale bomen en bestaat het centrale gedeelte uit een klein plukje bos. Daaromheen liggen een houten schuur, een soort groentetuin (maar 'onkruid' mag er ook groeien; als het maar mooi is), een natuurlijke poel die groot genoeg is om voor brandvijver door te gaan (met strandhuisje aan de rand), een gemaaid paadje met parasol en stoelen, een kruidentuin, een verhoogd terras achter het huis, een door klimplanten overhuifd waterprieel dat uit 'Lord of the Rings' lijkt weggelopen en door heel de tuin heen kunstwerken, die gedurende decennia overal en nergens vandaan verzameld zijn.
Ook andere attributen zijn hier terechtgekomen: een tafeltje en stoeltjes voor kleine kinderen, een enorme natuurlijk gevormde sculptuur van steen (afkomstig uit het Grevelingenmeer en overkoepeld met een metalen constructie die begroeid is; je ziet hem pas als je de bladeren oplicht en eronder kruipt) en heuse routepaaltjes die uit een natuurgebied zijn weggelopen. "Soms lopen mensen hier door de tuin en denken dat het openbaar terrein is. Als we ze dan vertellen dat het onze tuin is, geloven ze het bijna niet vanwege de routepaaltjes." Dat is niet zo verwonderlijk; deze idylle van geordende chaos is als geheel ongelooflijk.
