Struikelen over Stolpersteine
"Vorig jaar rond Dodenherdenking hebben alle Stolpersteine in Dirksland een poetsbeurt gekregen. Wie doet het dit jaar? Mevrouw van Duin - zelf Jodin - uit Dirksland liet vorig jaar samen met haar hulpverleners de gedenksteentjes aan het Achterdorp en op de Straatdijk glimmen.
Mijn moeder was Joods en ik ben met een behoorlijke afkeer tegen de Duitsers, die mijn moeder stelselmatig "moffen" noemde, opgevoed. Ik heb joodse les gekregen van Chazan Moshe Seijffers, de voorzanger van de orthodoxe sjoel aan het A.B.N. Davidsplein in Rotterdam Blijdorp. Ik kreeg van hem les in Hebreeuws en in de joodse wetten, riten en symbolen. Mede daardoor heeft mijn Joodse identiteit meer vorm gekregen, dit was rond mijn 18de. In mijn jeugd werd vooral geheimzinnig gezwegen over mijn Joodse wortels. Alles wat met mijn Joodse achtergrond te maken had, was onbespreekbaar.
Mijn opa, niet-joods, was in de oorlog Commissaris van Politie in Nijmegen. Die functie maakte het mogelijk dat hij dingen voor het verzet kon regelen. Pas toen ik 45 jaar was, hoorde ik hoe hij aan zijn einde is gekomen: uit wraak werd hij door de Duitsers vermoord. Mijn opa deed het verzetswerk voor het Joodse volk, uit liefde voor het volk van zijn vrouw.
Het poetsen van de Stolpersteine betekent voor mij een eerbetoon aan mijn vermoorde volk. Bovendien vind ik, dat de herinnering aan de massamoord die heeft plaatsgevonden levend moet blijven, zowel voor volwassenen als ook voor kinderen. Ik merk dat heel veel jongvolwassenen het begrip Stolpersteine niet kennen, dus het wordt tijd dat ze er over struikelen.”
Monica van de Ridder