Windmolens en kabels blijken schadelijk voor krabben
REGIO - De eerste onderzoeksconclusies met betrekking tot de invloed van windmolens op het zeemilieu liegen er niet om. Ze zijn minder groen dan gedacht. Bij de aanleg is er sowieso al sprake van gigantisch veel verstoring, maar is een windmolen eenmaal operationeel, dan zijn de consequenties voor het zeemilieu eveneens schadelijk.
Door Willem M. den Heijer
Windenergie op zee en het transporteren ervan naar de wal schuurt steeds meer met andere belangen, zoals de ecologie. Een treffend voorbeeld daarvan is de Noordzeekrab. De Noordzeekrab graaft zijn graf als 'ie de aantrekkingskracht van de door mensen op de zeebodem aangelegde stroomkabels niet negeert, zo concludeert een Schots onderzoeksinstituut. Het dier kan de aantrekkingskracht van de elektromagnetische straling van de stroomkabels die zijn gelegd voor windparken niet weerstaan. Een recente studie in het tijdschrift voor mariene wetenschap en techniek zegt dat de Noordzeekrab (Cancer pagurus) een opvallende aantrekkingskracht vertoont op onderwaterkabels.
Koelkastdeurmagneet
Wetenschappers van de Heriot-Watt University in het Schotse Edinburgh zijn van mening dat de bevindingen aantonen dat de aanleg van windmolens en stroomkabels veranderingen in krabgedrag teweegbrengen. Zij richtten zich op het gedrag van een groep van ongeveer zestig krabben in simulatiebassins in het St. Abbs Marine Station, dat een paar kilometer ten zuiden van Edinburgh ligt. De onderzoekers ontdekten dat de hogere niveaus van elektromagnetisme, afkomstig van de kabels, cellulaire veranderingen veroorzaakten, die de bloedcellen van het dier aantastten. Door het elektromagnetische veld blijft de Noordzeekrab stilzitten en toont geen activiteit meer. Reeds bij een sterkte van een koelkastdeurmagneet vertonen de schaaldieren dit uitzonderlijke en op lange termijn fatale gedrag.
Passiviteit
Naast Noordzeekrabben doet het probleem zich ook voor bij kreeft, en ook de heremietkreeft, die consument technisch gezien geen waarde heeft, maar wel deel uitmaakt van het totale ecosysteem. Een wetenschapper van de Schotse universiteit: ‘Als ze niet bewegen, zoeken ze geen voedsel en ook geen partner. De passiviteit leidt ook tot verandering in het suikermetabolisme. Ze slaan dan meer suiker op en produceren minder lactaat, net als bij mensen.’ De proeven in het testbassin laten zien dat door gedragsverandering de krabben ook vatbaarder zijn voor bacteriële infecties. De onderzoekers dringen aan op nader onderzoek, om ervoor te zorgen dat de onderwaterkabels die nodig zijn voor de gigantische uitrol van Schotse windmolenparken de populatie Noordzeekrabben niet uitroeit.