Commentaar: Hoopvolle boodschap
De laatste jaren klinkt het steevast: weer minder mensen gaan naar een kerk, of zijn aangesloten bij een kerkgenootschap. Nederland is geen gelovig land meer, concludeerde het Sociaal en Cultureel Planbureau vorig jaar.
Tekst: Gert Klok | Foto: Shutterstock
Die cijfers worden bevestigd in het laatste onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek, waaruit blijkt dat 43 procent van de bevolking zich rekent tot een kerkgenootschap, 3 procent minder dan vorig jaar. Cijfermatig gezien klopt het dus inderdaad: Nederland is van het ‘Israël van het westen’ veranderd in een seculier land.
Dat is niet iets om blij van te worden, laat dat duidelijk zijn. De conclusie dat je als christen inmiddels bij een minderheid hoort, is op basis van de cijfers een terechte. Toch is het goed om je niet blind te staren op alleen cijfers. Die zeggen lang niet alles. Bijvoorbeeld hoe ‘levend’ de christelijke kerk in het land is. Een ander beeld van de kerk anno 2023 is immers dat die een stuk actiever is. Veel christenen van nu maken in deze tijd van secularisatie juist een bewuste keuze om de God van de Bijbel, om Jezus te volgen en zich aan te sluiten bij een christelijke gemeente.
Over cijfers gesproken: religie in algemene zin en het christendom in het bijzonder groeit wereldwijd nog altijd. Slechts 15 procent van de wereldbevolking zegt geen godsdienst aan te hangen. Alleen in Europa daalt het aantal gelovigen. Het zal alles te maken hebben met de brede welvaart op ons continent. Dat gaat meer dan eens gepaard met een levenshouding dat het zonder God ook wel lukt. Het idee dat je er door goed te leven ook wel komt viert hoogtij, want we willen allemaal wel graag naar de hemel, verstokte atheïsten daargelaten.
Recente cijfers van de kerkgang op Goeree-Overflakkee zijn er niet, maar gezien het aantal kerken op het eiland is het veilig om te stellen dat hier nog relatief veel mensen actief betrokken zijn bij hun kerkelijke gemeente en zeer regelmatig een kerkdienst bezoeken. Niet conform het landelijke beeld, wel van de ‘Biblebelt’, waar Goeree-Overflakkee meestal bij wordt gerekend.
Vanaf vandaag portretteren we met regelmaat een kerkelijke gemeente op het eiland in de krant. Daaruit blijkt ongetwijfeld de veelkleurigheid aan christelijke gemeenten op Goeree-Overflakkee, maar hopelijk ook een open houding naar de mede-inwoners. Dat men zich welkom weet bij de kerk, maar bovenal bij de God van de kerk.
Een laatste opmerking nog over de cijfers. Ook in de kerk zijn we snel geneigd om in ‘cijfers’ te denken. We praten vaak in termen als ‘de kerk was lekker vol vanochtend’ en ‘die gemeente heeft wel 1500 leden’. In die laatste zin vechten bewondering en een klein beetje afgunst onbewust een beetje om voorrang. Natuurlijk is het fijn als de kerk afgeladen vol zit. Prachtig als de lofzang tot een paar straten verderop te horen is. Het is echter niet zaligmakend en kan zelfs van dat doel afleiden door te denken ‘kijk eens hoe goed wij bezig zijn’. De kerk is echter niet van ons, maar van God. De Heere Jezus spreekt in Mattheüs 18 de bekende woorden ‘Waar twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn, daar ben Ik in hun midden’. Zelfs als er helemaal geen kerk meer zou zijn, dan nog kunnen we altijd bij Hem terecht. Dat is de hoopvolle boodschap, tegen alle stromen in.