Column: Geen zin!

Heb je dat ook weleens? Ik wel. Vandaag ook. Het is weer tijd voor mij om de maandelijkse column te schrijven. Ik heb er geen zin in. Ik vraag me af hoe dit kan. Het is juist zo’n mooie manier om iets te vertellen over mijn werk! Over dat wat ik meemaak. Hoe kan het dat ik daar geen zin in heb? Ik weet hoe het komt. Ik moet er ruimte voor maken in mijn hoofd. Terwijl mijn hoofd vol zit met, voor mijn idee, veel relevantere en urgentere zaken. Zoals:

- Dat gezin waarbij ik me ernstig zorgen maak om de veiligheid van de kleine kinderen. Wat kan ik hier aan doen? Zie ik het wel goed? Worden de meldingen wel opgepakt door de daarvoor bevoegde instanties? 
- Die jongens waarmee het niet goed gaat thuis, zodat de politie gebeld moest worden en de crisisdienst nodig was om rust te brengen.
- Dat meisje dat dakloos is en dat niet in beweging lijkt te komen.
- De voorbereiding van een avond volgende week woensdag in Dirksland over verslaving op het eiland. Welkom! Locatie: ‘Onder de Wiek’, Ring 57, Dirksland.
- Die nieuwe aanmelding van een jongen die voor niemand bereikbaar lijkt. Waarbij ik nog veel vragen heb en nog niet weet of dit passend is.
- Hoe zou het gaan met die jonge vrouw die ik een aantal weken geleden weggebracht heb naar de kliniek? Zou het goed gaan, zou het haar lukken?
- En zo kan ik nog een poosje doorgaan!

Het is druk, er speelt veel in mijn werk. Enerzijds maakt dat me dankbaar. Jongeren, hun ouders en andere instanties weten me te vinden. Anderzijds maak ik me ook zorgen. Wat speelt er veel en hoe kan dit? Heeft het te maken met de weers- en seizoensverandering? Is er meer problematiek onder de jeugd of durft men er meer voor de dag mee te komen? Wat is er aan de hand? Zijn het de naweeën van de coronaperiode? Ik weet het niet en kom er misschien ook nooit achter. 

Voor mij is het belangrijk om rustig door te gaan en juist af en toe, heel bewust, stil te gaan staan, of, zoals nu, stil te gaan zitten. Om alles eens op een rijtje te zetten, te overdenken, (opnieuw) een plan te maken en weer rustig hoopvol door te gaan. 

Nooit geweten dat een column schrijven daar zo’n goed hulpmiddel voor is.