Hans en Annette de Man leven hun droom en zeilen de wereld rond
OUDDORP - Al ruim twintig jaar droomden ze ervan. Een wereldreis maken met de zeilboot. Drie jaar geleden hakten Dirkslanders Hans (59) en Annette de Man (57) de knoop door. Ze kochten een boot en maakten hem oceaanwaardig. In juli vorig jaar vertrokken ze, uitgezwaaid door de hele familie, vanuit jachthaven Marina in Herkingen. Via de West-Europese kust zeilden ze naar de Kaapverdische eilanden, om vanaf daar de oversteek te maken naar Suriname. Inmiddels ligt de boot in Curaçao en is het echtpaar even terug in Nederland om de familie te bezoeken. Op maandag 26 september wordt de reis vervolgd. Tijd om ze nog even te bezoeken in hun vakantiehuis in Ouddorp.
Door Mirjam Terhoeve
“We hadden al jaren het idee om dit eens te gaan doen”, vertelt Hans. “Als jochie van zeven raakte ik besmet met het zeilvirus na een zeiltochtje met een schoolvriendje en daardoor had ik al jong een eigen boot. Ik beschik dus inmiddels over ruim 50 jaar zeilervaring. Ook Annette deelt al ruim dertig jaar deze passie. Samen kwamen we op het idee van een wereldreis, maar het kwam er nooit van. We hadden een hectisch leven. Drie kinderen, een drukke baan, je kent het wel. Nadat de kinderen de deur uit waren, kwamen we op het punt van ‘nu of nooit’ en hebben we de knoop doorgehakt. Ik heb mijn Ingenieurs- en automatiseringsbureau verkocht, wat ons de financiële ruimte gaf voor ons plan. Annette heeft haar baan als docente Nederlands opgezegd en ons huis is verhuurd. De voorbereidingen konden beginnen.”
Technische snufjes
“In 2018 hebben we een geschikte zeilboot aangekocht”, vult Annette aan. “Deze hebben we de 'Janjorem' gedoopt, vernoemd naar onze kinderen Jantine, Joris en Emma. Eigenhandig hebben we hem helemaal aangepast voor de reis. Het was een behoorlijke klus, maar in de coronatijd hadden we hiervoor voldoende tijd. Het interieur heb ik zelf onder handen genomen, om de reis zo gezellig en comfortabel mogelijk te maken. Hans hield zich bezig met de technische snufjes. Het hele elektrische systeem op de boot heeft hij zelf gemaakt. Er zijn zonnepanelen geplaatst, gekoppeld aan grote lithium accu’s, om de stroom te kunnen opslaan voor de aanwezige apparatuur. Verder kwam er een extra dynamo op de motor. Daarnaast is er een watermaker aangebracht. Met dit apparaat kunnen we zout water uit de zee oppompen, wat vervolgens, gefilterd, als zoet water kan worden opgeslagen in twee tanks van 130 liter, die onder de zitbanken zijn aangebracht. We zijn dus helemaal zelfvoorzienend.”
Geen agenda
Op 3 juli 2021, een paar maanden later dan gepland vanwege de coronamaatregelen en de geboorte van kleinzoon Julius, vertrokken Hans en Annette vanuit Herkingen. Via Vlissingen en de Belgische kust ging het richting Cherbourg in Frankrijk. “Dat was voor ons eigenlijk nog bekend terrein”, zegt Annette. “Daarna maakten we via de Golf van Biskaje de oversteek naar Spanje, een zeereis van vier dagen. Pas toen voelde het als een nieuw leven. Onze dagen werden niet meer bepaald door onze agenda’s, maar door het weer. Vanuit Spanje ging de tocht via Portugal naar Tenerife, waar we enige tijd zijn gebleven en bezoek kregen van familie. Zelfs mijn schoonouders, op hoge leeftijd, waren daar bij. Dochter Emma stapte daar bij ons aan boord en maakte de vijfdaagse tocht mee naar de Kaapverdische eilanden. Dat was wel fijn. Ze heeft eveneens veel zeilervaring en zodoende konden we elkaar ‘s nachts aflossen met de wacht.”
Suriname
“Ons doel was om vanaf de Kaapverdische Eilanden over te steken naar Suriname”, gaat Hans verder. “Op de lagere school kreeg ik les van meester Schotanus en die kon geweldig vertellen over Suriname, waar hij zijn dienstplicht had vervuld en hij had ook prachtige foto’s en filmpjes. Zodoende wilde ik dus altijd al eens dat land bezoeken. Op 3 december 2021 staken we de Atlantische Oceaan over. Onze zoon Joris, stuurman op een tanker, zeilde mee. De oversteek over de Atlantische Oceaan was verre van saai en zeker niet makkelijk. Veel wind, met golven van 3 á 4 meter. Het was allesbehalve comfortabel. Onderweg zagen we veel vliegende vissen. Pas de laatste twee dagen werd het wat rustiger. Het was achteraf wel een lange tijd om niets of niemand te zien. Een visserschip voor de kust van Frans Guyana was het eerste teken van leven na bijna veertien dagen op zee. Kort daarna bereikten we de haven van het Surinaamse Marina & Resort Waterland.”
Dure boodschappen
Suriname stelde niet teleur. “Een prachtig land”, klinkt het eensgezind, “en de mensen zijn ontzettend vriendelijk. We zagen uitgestrekte bossen, moerassen, prachtige vogels en vissen. We bezochten in Commewijne Fort Nieuw Amsterdam, Plantage Peperpot en Mariënberg. Het bezoek aan het indrukwekkende Fort Zeelandia gaf ons een nog beter beeld van de Surinaamse geschiedenis. Ook verbleven we een aantal dagen in Danpaati in het binnenland en we bezochten daar Marrondorpen. Suriname heeft veel vruchtbare grond, maar daar wordt nauwelijks van geprofiteerd. Er is veel landbouw, maar kennis en de structuur ontbreken. Verder is er weinig werk en veel armoede. De mensen werken hard, maar verdienen weinig en dat terwijl de prijzen in de supermarkt torenhoog zijn. Daar is het in Nederland, zelfs nu, nog niks bij. Veel schappen zijn maar half gevuld. Als je dat hoort en ziet, besef je hoe goed we het hebben. Gewone dagelijkse dingen, als paracetamol, kaas, schriften en pennen zijn niet te verkrijgen of niet te betalen voor de meeste mensen.” Annette is tussendoor nog even kort naar Nederland geweest en heeft toen veel van deze spullen meegenomen voor het personeel in de jachthaven.
Noordwaarts
Na zeven weken Suriname ging de reis verder naar de Cariben, waar verschillende eilanden werden aangedaan. In juni meerden Hans en Annette aan in Curaçao en ging de boot tijdelijk op de kant en kwamen ze naar Nederland. Op 26 september vliegen ze weer terug om de tocht te vervolgen. “Eerst ga ik onderhoud plegen en dan gaan we richting de Dominicaanse Republiek”, meldt Hans. “Vervolgens willen we naar Jamaica, Cuba, de Bahama’s en dan via de oostkust van de Verenigde Staten naar het noorden. Een bezoek aan New York staat ook nog op ons lijstje en we willen graag familie bezoeken in het oosten van Canada. Inmiddels is het dan weer winter en gaat de boot daar tijdelijk op de kant. In het voorjaar van 2024 staat de oversteek via Groenland naar IJsland gepland en daarvandaan richting Scandinavië. Over twee jaar, als alles goed gaat, zullen we definitief terugkeren op Goeree-Overflakkee.”
Hans en Annette popelen om de reis voort te zetten. Maar hoe zit het dan met heimwee? “Ik heb daar wat meer last van dan Hans”, geeft Annette toe. “Ik ben het afgelopen jaar ook al een paar keer teruggevlogen naar Nederland en dat zal ik straks ook af en toe doen. De wetenschap dat dat mogelijk is, maakt het voor mij makkelijker om alles los te laten. En bovendien hebben we goede communicatiemiddelen aan boord. We doen veelvuldig aan videobellen, zo blijft er nauw contact met het thuisfront. We hebben er dus weer heel veel zin.”
Wie de reis van Hans en Annette wil volgen, kan dat doen via www.janjorem.nl of via de gelijknamige Facebookpagina, waar regelmatig blogs op worden geplaatst.
