Column: Bussie
Tot voor kort had ik nooit stilgestaan bij mijn privévervoer, want mijn auto was via het werk geregeld. Maar vanaf mei was ik opeens zonder auto. Ik ging er vanuit dat een andere auto zo geregeld moest zijn - zoiets als: voor 23.59 uur besteld, morgen in huis - maar dat viel tegen. De levertijd van een andere was een klein half jaartje. Dat vraagt voor ons wat geduld, overleg en planning. Ik schrijf ‘ons,’ want we zijn niet helemaal verstoken van een auto. Mijn vrouw heeft al sinds mensenheugenis een auto waar ze helemaal ‘weg’ van is. Dit bestelwagentje, overigens met vier zitplaatsen, is nu ons vervoermiddel. Als we samen weggaan word ik nu gereden en dat bevalt prima. Ik voel me dan zo ongeveer de paus, want hoewel de auto rood is, noemen de kinderen hem de pausmobiel. Als onze kleinkinderen moeten kiezen, rijden ze het liefst mee met het ‘bussie van oma’, zoals zij de auto noemen. Deze meer dan 20 jaar oude Renault Kangoo is een bijzondere auto. Alle luxe ontbreekt en naast de jaarlijkse APK hoeven we er nauwelijks naar om te kijken. Nu en dan branden er wel wat lichtjes op het dashboard, maar die gaan op den duur wel weer uit, zo is onze ervaring.
Evenals de collega-columnist in deze krant vorige week, moesten ook wij naar de Achterhoek voor een familieweekend. Een gruwelijk eind. Zeker voor ons bussie. Toen ik voorstelde om voor dat weekend maar een auto te huren, reageerde mijn vrouw beledigd. “Waarom zou hij dat niet halen…?” Voordat we vertrokken toch maar even de motorkap opengemaakt en na wat bladeren van verschillende herfsten te hebben verwijderd, bleek het reservoir van de koelvloeistof leeg en de peilstok van de motorolie kurkdroog. Terwijl ik het instructieboekje opsloeg om te zien wat ik daaraan moest doen, viel mijn oog op een aantekening van de garage: een grote beurt had al 25.000 km eerder plaats moeten vinden. De lezer zal begrijpen dat mijn zorgen voor de reis naar het verre oosten nog niet waren weggenomen. Maar om een lang verhaal kort te maken: na de vloeistoffen te hebben bijgevuld, toch maar de weg op. Het ging voortreffelijk. Mijn kleinzoon op de achterbank genoot en op de terugweg hadden we dubbel zoveel lading, want in het ‘bussie van oma’ is altijd nog wel ruimte. Ik ga kijken of ik de bestelling van de auto nog kan annuleren.