Ethiek - Opvoeding
De vertegenwoordiger van de SGP nam een heel duidelijk en behoudend standpunt in. Dat was een goed geluid in onze seculiere media. Er gingen in de discussie ook wat argumenten over tafel. Soms waren dat heel verrassende en ingrijpende redeneringen. Een dame die zelf kinderen had, vond het volstrekt normaal om een volledige baan te hebben. Rond de kinderen en de opvoeding ervan was ze ook heel duidelijk. Vooral de staat was geroepen om goede voorzieningen te treffen en de opvoeding van de kinderen ter hand te nemen. Zo moest er veel ruimte komen om kinderen vijf dagen in de week op te vangen, kinderen van eten te voorzien en tal van andere dingen. Opvoeding was kennelijk in die gedachte vooral een publieke aangelegenheid.
Zelden heb ik dergelijke vergaande geluiden gehoord. Het geeft wel aan dat rond emancipatie door sommigen een heel vergaande agenda wordt voorgestaan. Het is ook iets wat zich moeilijk laat begrijpen. Je mag toch hopen dat ouders hun kinderen als zo belangrijk zien dat niet een overheid voor een groot deel van de opvoeding nodig is. Uiteraard gaan kinderen naar school en draagt ook de school bij aan de opvoeding van kinderen. Maar de ouders zijn toch primair verantwoordelijk voor de kinderen. Scholen en opvang kunnen aanvullen, maar niet de primaire taak van ouders overnemen. Trouwens, er zijn veel problemen onder jongeren. De jeugdzorg is overvol. Zouden veel problemen ook niet kunnen ontstaan doordat ouders hun primaire taak, namelijk opvoeden, niet meer verstaan? Kortom, het lijkt mij geen goede gedachte om de kinderen aan de overheid uit te besteden.
Er ging nog een argument over tafel. Vrouwen moeten financieel onafhankelijk zijn met het oog op de toekomst. Een van de dames gaf aan dat bij een mogelijke scheiding de vrouw wel zelfstandig moet kunnen zijn. Ook bij pensionering was dit heel belangrijk. Bij een dergelijk argument vraag je je toch af hoe zulke mensen tegen het huwelijk en het ontvangen van kinderen aankijken. Het is toch op zijn minst vreemd om te denken dat je weleens uit elkaar zou kunnen gaan. En dat het dan handig is dat de vrouw financieel onafhankelijk is. Zit achter een dergelijke gedachte niet een heel negatieve visie op het huwelijk? Kennelijk gaan sommige mensen ervan uit dat ze ook weer uit elkaar kunnen gaan. We weten inmiddels uit onderzoek dat de kinderen vaak zwaar moeten lijden onder een scheiding. Maar het is toch best heftig om uit te gaan van een mogelijk uit elkaar gaan. Wat een negatieve visie op het huwelijk en het samenleven komt hier naar voren. Misschien legt veel werken en een volle baan wel zoveel druk op mensen dat ze het huwelijk niet echt als heel erg positief kunnen waarderen en er ruimte is voor negatieve gevoelens en mogelijkheden.
Er zou meer te noemen zijn vanuit dit bericht in de media. Ergens vond ik het wel fijn dat iemand van de SGP probeerde een andere kant te laten zien. Het viel trouwens ook op dat de vragenstellers hem daar eigenlijk weinig ruimte voor boden. Niettemin is het goed om daar waar dat kan goede en Bijbelse gedachten in het publieke domein te laten klinken. Want dat is zeker: kinderen hebben een goede opvoeding nodig en daarvoor moeten beide ouders zich tot het uiterste inspannen. Een kind is meer dan een betaalde baan.