Eten
‘Eten’ staat centraal in een mensenleven. Eten uit gewoonte of eten omdat we iets te vieren hebben, even snel tussendoor, of juist heel uitgebreid, alleen of met meerdere mensen. De één hoeft alleen aan te schuiven en de ander zal erover na moeten denken wat er gegeten gaat worden, gaat op stap om inkopen te doen, staat vervolgens aan de aanrecht om het klaar te maken en mag dan vervolgens zijn of haar eigen buik vullen. Hoe dan ook, er gaat geen dag voorbij zonder dat we op de een of andere manier bezig zijn met ‘eten’.
Hier in Su worden we regelmatig op een andere manier geconfronteerd met het woord ‘eten’. Niet zozeer met de vraag: wat gaan we eten, of waar en wanneer gaan we (uit) eten, maar ‘hoe gaan we aan eten komen?’ Met deze vraag komt eten in een ander daglicht te staan. Niet eten uit gewoonte, of om iets te vieren, of voor ontspanning, maar om te overleven! We komen het tegen op straat bij de daklozen die elke dag maar weer moeten afwachten welke mogelijkheid er die dag ontstaat om aan eten te komen. We zien het bij veel gezinnen waar de man niet zijn verantwoordelijkheid neemt en vaak zelfs helemaal ontbreekt. De moeder moet maar zien hoe ze de monden ziet te vullen van haar opgroeiende kinderen. Zoveel kinderen gaan zonder ontbijt naar school. Maar we hebben het de laatste tijd ook gezien in de inheemse dorpen waar de hele cassave oogst verloren is gegaan door wateroverlast. Cassave is hun hoofdvoedselbron, zoals wij de aardappel of rijst kennen. Ze hebben hun kostgronden (akkers) buiten het dorp en vaak vlak bij de rivier, zodat het goed bereikbaar is met de boot. Maar door de vele regenval dit seizoen, is de rivier verder buiten zijn oevers gegaan dan normaal, met rotte cassave als gevolg.
Juist omdat eten voor ons allemaal belangrijk is, spreekt het ons aan als er ergens voedselnood ontstaat. Vanuit dat meeleven hebben we middelen aangereikt gekregen om rijst in te vliegen tot diep in de jungle, zodat ook deze inheemsen de vraag weer kunnen stellen: ‘waar gaan we eten?’ in plaats van: ‘hoe gaan we aan eten komen?’
