Taart met kaarsjes
Het plaatje op de taart mogen onze kinderen zelf kiezen en dat levert veel variatie op. Waar ze als peuter kozen voor de Teletubbies of Disney-prinsessen, kwamen daarna de superhelden en Formule 1-auto's om de hoek kijken. De laatste jaren zijn we in het stadium aanbeland dat de pubers afbeeldingen aandragen die ik weiger serieus te nemen, omdat ik als moeder nog enige waarde hecht aan schoonheid en fatsoen. Een vast verjaardagsritueel is het uitblazen van de kaarsjes op de taart. Hoe ouder mijn kinderen worden, hoe minder kaarsjes er nodig zijn. Een paar verdwaalde exemplaren in de slagroom zijn meer dan voldoende. Mijn tweede dochter, die woensdag 19 werd, nam genoegen met kaarsjes in het getal 50, die we vergeten waren te gebruiken toen BJ Abraham zag. Ze blies ze vol overgave uit. Het gaat toch om het idee, of niet dan?
Hoewel de fototaarten met de standaardvulling van jam en slagroom inmiddels bijna mijn neus uitkomen, horen ze bij een familiegewoonte waar we niet graag van afwijken. Op een basis van vrolijke gezichten, afgetopt met een stapel cadeautjes, proef je vooral gezellig samenzijn en daar kan geen banketbakkerstaart tegenop. We zetten de traditie dus voort tot ze allemaal het huis uit zijn. Nog plaatjes genoeg te vinden om onze vierdagen te vieren. Als kers op de taart.