Vakantie
Afgelopen weken realiseerde ik me, tot mijn verbazing of beschaming, dat dit niet voor iedereen geldt. Ik ontmoette een moeder die erg tegen de vakantie opziet. Zij en haar gezin zijn gebaat bij een vaste structuur en bij ritme en regelmaat. Wat zou er komende weken gebeuren met haar en haar kinderen nu dit voor een groot deel wegvalt? Een andere moeder ‘moet’ haar zoon loslaten die voor het eerst met vrienden op vakantie gaat. Hoe zal het gaan? Lukt het hem en zijn vrienden om de juiste keuzes te maken? Voor moeder zorgt het voor veel spanning.
Ik sprak een jonge vent die tegen de komende vrije tijd op ziet. Als hij niets om handen heeft gaat hij peinzen en piekeren, wat hem somber en neerslachtig maakt. En jazeker, hij heeft een bijbaantje geregeld en probeert voor afleiding te zorgen, maar is het genoeg? Of grijpt hij toch weer naar dat jointje wat hem rust oplevert? Wat hem betreft mag de vakantie weer snel voorbij zijn en zijn vertrouwde ritme weer starten.
Ik ontmoette een meisje op straat die mij in vertrouwen vertelde zolang als mogelijk is buiten te blijven omdat ze zich thuis niet veilig voelt. Hoe zou voor haar vakantie zijn nu ze weken thuis is?
Ik ben dankbaar dat ik ernaar uitzie om een paar weken vrij te zijn en bij mijn gezin te zijn. Het maakt me extra dankbaar als ik aan bovenstaande mensen denk, voor wie het heel anders is. Hoe voor jou zo’n vakantieperiode is weet ik niet, maar, als het kan, kijk een keer extra om je heen; misschien is het voor die ander naast ook wat moeilijker.
Ik wens je een goede vakantie!