Column: De Vliedberg
Natuurlijk kan ik van de officiële opening in 1972 door de toenmalige minister Udink niets meer herinneren. Waarschijnlijk lag mijn interesse als 17-jarige meer bij het Geuzenfeest in Goedereede, dat in diezelfde tijd werd gevierd. In het begin werd de huidige ‘woonzorglocatie' geen bejaardenhuis, maar een ‘woongemeenschap voor ouderen' genoemd. Evenals in de samenleving is er ook voor De Vliedberg veel veranderd. De ouderen van De Vliedberg zijn veel ouder geworden. Ik begrijp dat het in het begin niet eens zo eenvoudig was om ‘ouderen' te vinden die hun eigen huisje wilden verruilen voor die ‘woongemeenschap'. De ‘jonge ouderen’ hadden, als ik het krantenarchief en ook de jubileumkrant die is uitgegeven mag geloven, wel een zetje nodig om zich aan te melden voor De Vliedberg. De tijden zijn veranderd - ‘wonen’ heeft steeds meer plaats moeten maken voor ‘zorg’ - maar De Vliedberg is wel gebleven en heeft een niet meer weg te denken plaats ingenomen op de westkant van het eiland en daarbuiten. Hoe De Vliedberg en ook de andere woonzorglocaties op het eiland zich in de toekomst gaan ontwikkelen, is onzeker. Je kunt nu al een poosje ‘in de wacht’ staan om een plaatsje te krijgen, want het traject dat afgelegd moet worden om dat plekje te bemachtigen is nogal ingewikkeld: er zijn nogal wat wachtenden. De bijeenkomst waar ik was, werd speciaal georganiseerd voor de vrijwilligers van De Vliedberg en Het Spectrum (in Stellendam). Vanuit de tijd dat mijn vader er woonde, wist ik wel dat er een aantal vrijwilligers binnen het centrum actief was, maar ik had geen idee hoeveel dit er waren. In de ontmoetingsruimte waren ruim tachtig van deze vrijwilligers present. Een indrukwekkend aantal. Zonder deze vrijwilligers zou De Vliedberg niet kunnen functioneren, zo werd me verzekerd. En dat gaat volgens mij problemen geven, want de meeste van die actieve vrijwilligers zijn de leeftijd van de eerste bewoners al lang overschreden…