Ingezonden brief: Reactie op column ds. Visscher over abortus
Stel: je bent verkracht. Verkracht door een toevallige feestganger. Of door incest binnen je eigen familie. Je raakt in verwachting…..je raakt in een tomeloze paniek. Wat is dit onherroepelijke dat je leven op z’n kop zet? Hoe had ik dit kunnen voorkomen? Is het mijn eigen schuld? Je ligt ’s nachts wakker, er leeft iets in je en je wilt het niet weten, je huilt. Je wordt voortdurend herinnert aan een onterende, verwarrende vernedering
God zegt bij monde van de dominee dat het ontwikkelend leven heilig is. Wat zegt God dan over mijn leven? Ben ik dan voor mijn eigen leven verdoemd? Moet ik dit kind dragen? Niet alleen in de komende maanden maar wat daarna? Wat als het kind mij dagelijks herinnert aan z’n vader, kan ik daar liefde voor opbrengen? Moet ik kiezen tussen een bewust leven, mijn leven, en een onbewust, net ontwakend leven?
Denkt de dominee dat het kiezen voor een abortus zoiets is als een keer naar de kapper gaan? Moeten vrouwen leven in een samenleving waarin ze voortdurend gevaar lopen dat hun leven op z’n kop kan worden gezet?
Dat het grondwettelijk recht in de Verenigde Staten ter discussie wordt gezet, is Gefundenes Fressen voor een politieke partij die de democratie om zeep wil brengen.
K. Drexhage, Goedereede