Column: Vanachter de sanseveria’s
Zelf zit ik soms wel achter of tussen de geraniums, die staan of hangen buiten op de camping. Kortgeleden ving ik een stukje van een gesprek op de radio op en daar had men, als men niet zoveel meer van plan was na pensionering, het over ‘achter de sanseveria’s zitten’. Het was een Belg. Waarschijnlijk hebben ze daar geen geraniums of gaan ze er niet achter zitten. Ik dacht dat de kamerplant sanseveria uitgestorven was en toen ik op internet zocht hoe ik die naam moest schrijven, kwam ik erachter dat deze kamerplant nog wel degelijk bestaat. Het blijkt zelfs dat deze plant aan een comeback bezig is, want ergens las ik dat het zelfs een hipsterplant dreigde te worden.
Het was een berichtje van zes jaar geleden. Ik vrees dat het niets geworden is, net als met de hipsters. Bij mijn oma stonden de sanseveria’s op een hoog vierkant tafeltje voor het raam. Ze waren heel gemakkelijk te onderhouden, want je kunt ze maar op één manier laten verdorren en dat is door ze te veel water te geven. Het nut van deze planten heb ik nooit zo gezien, maar je kon er in ieder geval wel achter zitten, want ze belemmerden het uitzicht naar buiten behoorlijk.
Deze column schrijf ik vanuit een dorp in Oekraïne. Hoe de kamerplanten hier heten, weet ik niet, maar er zitten er hier wel heel mensen achter. Veel jongeren zijn de grens over gevlucht. Daardoor zijn de straten minder druk en achter de geraniums of - misschien wel - sanseveria’s zitten heel veel oude mensen. Ze konden of wilden niet weg. Ze wachten hun tijd maar af…