Opiniecolumn: Ophef!
In politiek gaat het vaak om termen van links en rechts. Die beide begrippen zijn nogal vaag. Als je rechts bent en iets staat je niet aan, kun je het makkelijk afschrijven als ‘links geleuter’. Andersom geldt precies hetzelfde. Van oudsher zit het verschil of je een kleine of grote overheid wilt. Links wil een grote overheid, die veel regelt voor mensen. Rechts wil een kleine overheid, met nadruk op de eigen verantwoordelijkheid. Populair gezegd: links wil dus méér regels vanuit de overheid, rechts minder. Links hamert sterk op bescherming van de zwakkeren (relatief hoge uitkeringen), en ook de bescherming van de aarde (strenge klimaatmaatregelen).
Maar goed, terug naar de discussie. De achterliggende vraag is: hoever mag de overheid gaan om mensen tegen zichzelf (of elkaar) te beschermen? Hoe ver moet je gaan met maatregelen tegen alcohol, fastfood, roken en drugs? Maar ook: kunnen kinderen uit kansarme gezinnen niet beter standaard uit huis geplaatst worden? In een goed gastgezin krijgen ze waarschijnlijk een betere jeugd. Dat is een heel glibberig pad om op te gaan. De discussie speelde ook sterk in de coronatijd: in hoeverre mag je als overheid mensen verplichten om zich te laten vaccineren? En hoe ver mag je gaan – hoeveel vrijheden en rechten mag je inperken – om de volksgezondheid te beschermen? Interessante vragen, waar we de komende jaren alleen maar meer mee te maken gaan krijgen.