Column: Sober wandelen
Na de tocht van 2019 verzekerde ik één van de organisatoren overmoedig dat ik volgend jaar ‘de 40 km afstand zou pakken’ (Toen was ik nog drie jaar jonger). Dat liep anders, want vanwege de aanwezigheid van het coronavirus was de Tulpenwandeltocht afwezig. Dus ik had twee jaar de tijd om me op ‘de 40’ voor te bereiden. Dat kwam goed uit, dacht ik. Maar het liep anders, want bij de organisatoren van wandelevenementen blijkt een ander virus te hebben toegeslagen: het basic- en soberheidsvirus. De Omloop wordt ‘basic’ met minder afstanden en franje eromheen. Jammer, maar 80 of 110 km trek ik niet. Ook de Tulpenwandeltocht was wat franje plus een afstand - ik moest noodgedwongen de 25 km lopen - kwijtgeraakt. Het flesje water ontbrak zaterdag, evenals de festiviteiten bij ‘mijn afstand’. Ook was de medaille deze keer wat eenvoudiger van uitvoering.
Wat niet ontbrak waren de tulpen en deze kleurrijke bloemen waren zeker niet ‘basic’ aanwezig. Het weer was ook voortreffelijk. Deze combinatie zorgde voor een ideale wandeltocht. Want wat mij betreft was de tocht weer geslaagd. Alle lof voor de organisatie. Hopelijk is de opbrengst voor het goede doel ook deze keer hoog. Volgend jaar die 40 km dan maar proberen? Ik beloof niets, want zaterdag, toen we de laatste kilometers liepen, was ik stiekem toch wel blij dat het erop zat. Misschien toch niet voldoende getraind? Of lag het tempo van mijn loopmaat - mijn zoon - te hoog? Dit voor mij hoge tempo zorgde ervoor dat ik nauwelijks tijd had om foto’s te maken en plaatjes die ik schoot moesten al lopende gemaakt worden. Gelukkig zijn er veel mooiere foto’s van anderen via verschillende media te bewonderen. En voor die 40 km van volgend jaar ga ik toch maar weer trainen. Ik heb er nu de tijd voor.