Na 25 jaar neemt ds. Van Estrik afscheid van HHG Goedereede: "Als predikant raak je met een gemeente vergroeid"
Ds. Van Estrik was afkomstig uit Moerkapelle en werd in september 1996 alhier bevestigd. "Ik vond het eiland echt een uithoek. Ik wilde veel liever meer centraal zitten." Het liefst wilde hij daarom zo snel mogelijk weer terug naar Moerkapelle. Inmiddels is het juist omgekeerd: nu wil hij eigenlijk niet meer weg van het eiland. Vóór hij hierheen kwam, kende hij het eiland nauwelijks. Al had hij er wel een aantal keer gepreekt.
Liberaler
Dat roept de vraag op hoe hij het eiland de afgelopen periode heeft leren kennen. "De gemeente van Goedereede is er eentje die je het als predikant niet moeilijk maakt. Wat mij snel opviel, is ook de grote plaats die de watersnoodramp nog steeds inneemt: het spreken van ‘voor en na de ramp’. Met name voor de ouderen heeft dat wel gezorgd voor een groot eeuwigheidsbesef." Daarnaast benoemt de predikant het prettige wonen en de "aangename" bevolking.
"Wat betreft de bevolking zie je nog steeds de verschillen tussen dorpen. Ouddorpers zijn anders dan mensen uit Goedereede. Goedereede is liberaler." Recent verhuisde de predikant naar Ouddorp. "In eerste instantie heb ik gezocht naar een huis in Goedereede, maar dat liep op niks uit." De predikant nadert met zijn 65 levensjaren zo langzamerhand het emeritaat. Het huis in Ouddorp, waarin hij blijft wonen, deelt hij met zijn vrouw en een nog thuiswonende zoon.
Vergroeid
Hoe blikt hij terug op de afgelopen 25 jaar? "Je maakt veel mee. Verblijdende gebeurtenissen als huwelijken bijvoorbeeld. Je ziet dat er meer in de kerk getrouwd wordt dan vroeger het geval was. Aan de andere kant: toen de gemeente in september vorig jaar herdacht dat ik 25 jaar met haar verbonden was, trof het me met hoeveel weduwen ik de gang naar de begraafplaats heb moeten maken. Als predikant raak je met een gemeente vergroeid, deel je lief en leed met elkaar." De predikant heeft in het bijzonder aandacht gehad voor crisispastoraat. "Dan moet je er zijn als dominee."
Enigszins peinzend: "De gemeente heeft best even geduld met me moeten hebben. Het elkaar vrijlaten heeft twee kanten. Aan de ene kant vragen mensen niet snel of je een keer langskomt, aan de andere kant kan het zich wel tegen je keren wanneer ze het wel van je verwachten, maar het niet gebeurt. Maar na 25 jaar ben je ‘een van de mensen’ geworden. Het loslaten is daarom moeilijk. Al moet je ook realistisch zijn: er zijn mensen die het verschrikkelijk vinden dat je gaat, maar ook die het wel best vinden. Zo nuchter ben ik wel."
‘Verboden toegang’
De gemeente Goedereede stond open voor het Woord, heeft ds. Van Estrik gemerkt. "Dat verlangen om uit de Bijbel te horen en daar het gesprek over te voeren is mooi. Dat het wat met mensen doet." Daarnaast heeft hij letterlijk een generatie zien opgroeien in de gemeente. "Je doopt een kind, later zie je hem of haar terug bij catechisatie en dan leid je de trouwdienst. Pasgeleden heb ik op een laagdrempelige manier afscheid van alle catechisanten genomen." Glimlachend: "Die had ik allemaal als kind gedoopt."
De predikant vertrekt om drie kleinere gemeentes te leiden: Moerkapelle, Scheveningen en Voorschoten. Dat brengt weer andere uitdagingen met zich mee: drie kerkenraden, drie kringen… "Maar ik heb daarin duidelijk leiding ervaren. Lang heb ik gevoeld dat ik het eiland niet af mocht. Toen het beroep naar Goedereede in 1996 kwam en ik de plaats bezocht, stuitte ik op het bordje 'verboden toegang': ik mocht niet naar Moerkapelle terug en er niet langer blijven. Pas heb ik het bordje opgezocht. Het is weg. Het bevestigde wat door Gods Woord duidelijk werd: nu moet je gaan. Nou, dan moet je gaan, ook al is het voor jezelf lastig."
Moeizaam
Want dat is het wel, geeft ds. Van Estrik eerlijk toe. "Afscheid nemen is moeilijk en moeizaam. Ik sluit mezelf dan af en toe het liefst wat op. Wordt stiller. Ingetogen. Voor en op de preekstoel kan het je overvallen: ik vertrek hier als predikant. Ik heb altijd moeite met afscheid nemen. Je bent ook 65, moet ik dan nog wel een nieuwe taak op me nemen? Maar: 'Zie, Ík heb u een geopende deur gegeven.'"
"Enkele jaren geleden overleed mijn moeder. Toen troffen me in het bijzonder de berijmde woorden van Psalm 97. 'Gij, aarde, zee en eiland, verheugt u in uw Heiland.' Dat is zó diep. Eiland, Goeree-Overflakkee, verheugt u in uw Heiland. Dat is precies wat ik heb willen verkondigen; dat verblijden in de Heere mijn verlangen en doel was en is. Dat wil ik blijven doen, op hoop van zegen."