Opinie: Klokkenluider, maar dan anders
De klokken gaan dus niet uit, maar zachter. Je blijft ze dan ook wel gewoon horen. Behalve dan de wat langere riedeltjes die de klok in Melissant overdag laat horen, die gaan wel uit. Maar de kerkklokken blijven dus gewoon luiden: ieder uur, voor de kerkdiensten en voor andere speciale gelegenheden. Uit metingen is gebleken dat de kerkklokken te veel geluid produceren en dus had de gemeente ook geen andere keuze. Desalniettemin voelden veel inwoners van het eiland zich in hun wiek geschoten, zo bleek uit alle reacties. Alleen al onder het bericht van de gemeente zelf waren dat er 350. De klagers en de gemeente moesten het daarbij ontgelden. Een bloemlezing, geparafraseerd en wel:
‘De gemeente luistert naar een enkele zeurpiet terwijl het gros van de mensen nergens last van heeft.’
‘Ik woon al 40 jaar naast de kerk, maar ik heb nog nooit last gehad van de kerkklokken.’
‘Zou de gemeente ook zo reageren als het om een moskee ging?’
‘Ga lekker in een hutje op de hei wonen, dan heb je van niemand last.’
‘Je koopt een huis naast de kerk en gaat vervolgens klagen dat je de kerkklokken geluid maken. Dat had je van tevoren ook wel kunnen bedenken.’
‘Ik woon langs de N57 en heb last van het verkeer als ik in de tuin zit. Kunnen jullie daar ook iets aan doen?’
Humor kan sommigen zeker niet worden ontzegd. Het is ook helemaal niet lastig om mee te voelen met alle kritische reacties; het ermee eens te zijn, erom te lachen. Op zich ook nog best logisch, want eerlijk is eerlijk: een beetje potsierlijk is het natuurlijk wel, klagen over kerkklokken terwijl je een huis naast de kerk hebt gekocht.
Toch is het goed om niet te snel te oordelen. Over de klager(s) weten we immers helemaal niets. We gaan er voor het gemak vanuit dat het een van ‘die zeurpieten is die altijd overal over loopt te klagen’. Het zou echter ook om een kind kunnen gaan dat overgevoelig is voor geluid, totaal overprikkeld is zodra de klok slaat en er ‘s nachts niet van slaapt. Papa en mama zouden wel willen verhuizen, maar in de huidige woningmarkt is dat gewoon bijna niet te doen. Of een oudere mevrouw die tot voor kort net zo genoot van de kerkklokken als de honderden reageerders, maar sinds het overlijden van haar man kampt met zware hoofdpijn, die alleen maar erger wordt zodra de klok slaat. Ze zou wel naar de Vroonlande willen, maar dat kan ze in haar eentje niet betalen.
Zouden wij ook niet alles proberen voor ons kind, of voor onze moeder?