Column: Het juiste elastiek
Aangezien mijn beide zoons dezelfde brooddoos hebben, is er iets nodig om onderscheid te kunnen maken. Dat zijn de elastieken eromheen; de oudste heeft een groen elastiek, terwijl dat van de jongste zwart is. Zo kunnen ze ’s morgens in één beweging de juiste lunch uit de koelkast grissen. Een enkele keer komt het voor dat ik me vergis en het verkeerde elastiek om de broodtrommels doe. In dat geval krijg ik het na schooltijd uiteraard ongezouten voor mijn kiezen. “Mam, ik had kaas en komkommer op mijn brood. Dit is mijn brooddoos helemaal niet”, moppert mijn jongste zoon dan. Ook de oudste is niet blij. Hij gaat verhaal halen bij zijn broertje: “Waarom heb jij drie boterhammen met grillworst? Weet je wel hoe saai dat is?” Het valt duidelijk niet mee om elkaars brood te moeten eten. Op school omruilen kan helaas niet meer, sinds de oudste naar de brugklas is gegaan.
Beide lege broodtrommels worden met een verwijtende blik in mijn richting op het aanrecht gezet. Natuurlijk ga ik als onoplettende moeder diep door het stof. Die avond check ik wel drie keer of ik de juiste match van brooddoos en elastiek heb gemaakt. Het zal je toch twee dagen achter elkaar overkomen. Gelukkig wordt ik ook weleens beloond voor mijn noeste arbeid. Gisteren kreeg ik nog een spontane omhelzing van de oudste: “Bedankt voor mijn lunch, mam. Ik vind het zo leuk om mijn brooddoos open te doen en al dat lekkere eten te zien!” Eigenlijk vind ik dat hij als middelbare scholier best zijn eigen boterhammen kan smeren, maar ach, zo'n compliment is best aardig op zijn tijd. Dus zette ik gisteravond opnieuw zijn lunch klaar; twee boterhammen met kaas en komkommer. Een handig ezelsbruggetje, bedenk ik zojuist: komkommer is groen en het elastiek van zijn brooddoos ook. Nu moet het voortaan goed komen, toch?