Opiniecolumn: Had ik duidelijker moeten zijn?
Slachtoffers die zichzelf na zo’n aangrijpende gebeurtenis nog steeds wegcijferen. ‘Mag ik dit wel verkrachting noemen?’ Ja! dat mag jij. Want jij wilde dit niet. Dat je geen nee hebt kunnen zeggen op dat moment wil niet zeggen dat dit oké was voor jou. Misschien durfde je geen nee te zeggen, misschien was je beloofd dat dit je naar groot succes zou leiden, misschien vond je… het maakt niet uit! En het is oké. Het is oké om dit verkrachting te noemen. Want. Jij. Wilde. Dit. Niet.
We leven nog steeds in een mannenwereld. Vrouwen moeten namelijk maar eerder aan de bel trekken als deze situatie zich voordoet. Vrouwen moeten roepen, schreeuwen en om hulp vragen. Weet je dat dat precies het allermoeilijkst is op dat moment? Want je hoofd werkt je tegen. ‘Misschien had ik duidelijker nee moeten zeggen.’ ‘Ik had niet met hem mee moeten gaan.’ Ik had… ik had… ik had…
Jij moest niks. Jij zou niet eens in de gelegenheid gebracht moeten worden om hier überhaupt over na te denken. Jij zou, ook al is het tegenwoordig ondenkbaar, nog steeds moeten kunnen geloven in de onschuld van de mens. Jij zou, waar en wanneer dan ook, jezelf moeten kunnen zijn.