Opinie: Geduld is een schone zaak, te lang wachten niet
Bij sommige besluiten is te lang wachten ronduit een slechte zaak. Neem de rijbaanscheiding op de N59. Al tientallen jaren wordt hierover gesproken. We zijn ook tientallen ernstige ongevallen (veelal met dodelijke afloop) verder, maar de klus is nog altijd niet geklaard. Nu ligt er de belofte om voor het eind van dit jaar in ieder geval het deel tussen de A29 en het kruispunt bij Hetty’s van een rijbaanscheiding te voorzien. De sceptische houding van veel eilandbewoners en andere weggebruikers is echter niet meer dan logisch. De provinciale weg is bovendien een stuk langer en rijbaanscheiding is ook op de rest van de N59 geen overbodige luxe. Het zeer ernstige ongeval van onlangs tussen Oude-Tonge en Bruinisse met opnieuw een dodelijk slachtoffer is daar een pijnlijk voorbeeld van.
Iets verder weg: deze week was ‘Groningen’ weer in het nieuws. Het was een ronduit beschamend beeld hoe honderden Groningers in de rij stonden voor een beperkt subsidiepotje voor schadeherstel aan hun huizen. Murw gebeukt door loze en valse beloften was dit een nieuw dieptepunt. Het potje was al snel leeg, waardoor velen ook nog met lege handen terug moesten naar hun woning vol scheuren en andere schade door aardbevingen. Ze kregen als afscheidscadeautje nog een linkse directe van scheidend minister Blok: de gaswinning gaat weer omhoog.
Ook als ondernemer in een ‘niet-essentiële’ sector moet je welhaast engelengeduld hebben. Zeker als jij je winkel dicht moet houden en duizenden Nederlanders de grens ziet oversteken naar België en Duitsland om daar te gaan shoppen, eten, slapen, et cetera. Los van de vraag of we als Nederlanders dan goed bezig zijn, is dat zeer pijnlijk voor de Nederlandse ondernemers. Hun kosten blijven, terwijl ze hun inkomsten zien wegvloeien naar hun collega’s in het buitenland. De oproep van zo ongeveer alle gemeenten in Nederland aan de nieuwe regering om nu eens met een serieus perspectief voor ondernemers te komen, is luid, duidelijk en terecht.
Gevolg van het huidige beleid is dat steeds meer ondernemers aangeven de boete voor lief te nemen en gewoon hun zaak te openen. Het is dan ook de hoogste tijd dat de overheid regels opstelt voor de ondernemers om het ontvangen van klanten in goede banen te leiden. De ondernemers hebben vaker met dit bijltje gehakt, de draaiboeken liggen klaar. Gezien de verwachting dat we deze situatie de komende jaren nog wel een paar keer voorbij zien komen, zou je zoiets prima kunnen vastleggen in de wet. Bij een x-aantal IC-patiënten dit, bij y dat, enzovoorts.
Het zijn drie voorbeelden waarbij het heel goed is voor te stellen dat mensen hun geduld een keer verliezen. En ook in ons persoonlijke leven kennen we momenten waarbij het heel moeilijk is om geduldig te blijven. We hebben het al moeilijk genoeg met een rood stoplicht, een kind dat niet luistert of een bestelling die te laat wordt bezorgd. Als christenen weten we dat geduld een ‘schone zaak’ is; het is zelfs een vrucht van de Heilige Geest (zie Galaten 5). Het is natuurlijk veel te makkelijk gezegd dat we in alle situaties maar gewoon geduldig moeten blijven. Toch mag de oproep klinken om te volharden in geduld en zelfbeheersing. Gebed is daarbij onmisbaar, persoonlijk en voor elkaar. Dan wordt geduld écht een schone zaak.
Te lang wachten is géén schone zaak en kan grote problemen veroorzaken. En ook voor de overheid geldt dat belofte toch echt schuld maakt. Dus is er veel werk aan de winkel voor onze nieuwe regering, net als voor andere overheidsinstanties. Ook hier ligt voor christenen een schone taak om voor de overheid te bidden. Het is misschien wel harder nodig dan ooit.