Kerst aan het front
Daar wordt op de deur geklopt. Frits stormt erop af. Eindelijk, daar is vader! Hij opent de deur… en verstijft van schrik. Voor zijn jonge Duitse neus staan drie jonge Amerikaanse soldaten, waarvan eentje gewond. Op het herbergen van de vijand staat de doodstraf. Zijn moeder weet dat. Toch laat ze de soldaten binnen. Niet veel later wordt er wéér op de deur geklopt. Nog meer Amerikanen? Of toch vader? Met iets meer aarzeling dan daarnet doet Fritz wederom de deur open…
… om wéér verstijft van angst de bezoekers aan te kijken. Dit keer zijn het drie jonge Dúítse soldaten. Zijn moeder verbleekt ook. Maar met ferme stem sommeert ze dat iedereen in de hut welkom is, omdat het een heilige nacht is. De nacht waarin een Kind geboren is, Die voor iedereen – Amerikanen én Duitsers – naar deze wereld gekomen is. Het wordt een bijzondere avond. Eerst is de situatie gespannen, maar al snel is het ijs gebroken. De militairen, eigenlijk jongens nog, gebruiken samen de maaltijd en zingen Kerstliederen. Na die wonderlijke nacht gaan de wegen weer uiteen: de Amerikanen zoeken hun kameraden weer op, de Duitsers gaan op zoek naar hun eigen linies.
Bovenstaand verhaal is waargebeurd. Toen de Tweede Wereldoorlog in alle hevigheid werd uitgevochten, was er een kort moment van verbroedering tussen mensen die de dag ervoor wellicht nog op elkaar geschoten hadden. Dat is wel iets om, zeker in deze tijden, over na te denken.