Draadloze verbinding!
Op een mistige middag eind november, zit een bejaard echtpaar aan de hoge tafel te genieten van hun rust.
Ze zijn gezegend met kinderen en kleinkinderen waarvan de foto’s netjes gerangschikt op een klein kastje staan. Hun aardse rijkdom.
Opa leest de krant en oma probeert een of andere puzzel op te lossen.
Ze schrikken op als de bel gaat.
Oma gaat zoals gewoonlijk naar voren en is blij verrast als één van hun kleindochters voor de deur staat.
‘Dag oma, ik kom even buurten, de school was wat vroeger uit, lessen uitgevallen’
‘Daar doe je goed aan lieverd, kom er in, wil je wat drinken?’
Ja, graag oma, geef maar wat fris, ik heb reuzen dorst van het fietsen’
‘Welk fris, Cola of Sinas?’‘Uh, nee... geef maar een glas water’
Terwijl oma een glas water inschenkt, begroet Lotte haar opa.
‘Dag opa, hier ben ik dan weer eens een keer, weer al een poosje geleden.’
‘Ja kind, daar heb je helemaal gelijk in’
Of zij de stille hint begrepen heeft, laat zij niet blijken.
Met een plof laat Lotte zich op een stoel zakken, terwijl ze dat doet vist ze eerst haar smartphone uit haar broekzak. Met haar vlugge ranke vingers bedient ze haar telefoon, want je zult wat missen!
Dat kan in deze moderne tijd niet.
Er verschijnt echter een rimpel boven haar grappige neusje. ‘Wat jammer nu oma, er is hier geen wifi! Het wordt toch eens tijd dat jullie ook met de tijd mee gaan hoor, iedereen heeft tegenwoordig een internetverbinding en dus ook wifi!’
Oma kijkt naar het frisse gezichtje van haar kleindochter en zegt: ‘Dat hebben wij niet nodig kind, het leven is toch al zo ingewikkeld en moeilijk om alles bij te houden, nee hoor, geef mij maar een krant of het kerkblad.’
‘Ja maar..’
Lotte begint een pleidooi voor wat voor haar zó belangrijk is, draadloos in contact staan met vriendinnen en vrienden.
‘Kijk oma, ik kan nu via WhatsApp een berichtje sturen, wij kunnen zelfs elkaar zien en met elkaar praten, handig hé oma!’
In de wil haar oma te overtuigen, komt ze nog met zwaarder wegende argumenten.
‘Als ik met vakantie ben of de anderen.’
Ze bedoelt hiermee haar neefjes en nichtjes.
‘Dan kunt u altijd direct contact met ons houden, zelfs al zijn we in Amerika of zo!’
Haar blauwe ogen gericht op oma.
‘Dat zou toch fijn zijn voor u en opa? Hoef je niets te missen.’
‘Ja lieverd, maar nog fijner zou zijn als jullie eens wat meer langs zouden komen, dat wij gewoon je koude handen even konden vasthouden en wij je een kus geven en terug krijgen!’
Er komt een blosje op het frisse jonge gezicht van Lotte, oma raakt daar toch een snaar!
Toch geeft zij zich nog niet gewonnen, ze denkt de sleutel gevonden te hebben waarmee ze haar grootouders kan overtuigen dat je in dit leven niet zonder een internetverbinding kan.
‘Oma, weet je wat voor jullie heel handig zou zijn, je kunt er mee naar de kerkdienst luisteren. Zelfs kun je bij sommige kerken de dominee op de preekstoel zien staan!’
Opa ziet het allemaal met een glimlach op zijn gezicht aan, een glimlach die lijkt op een grijns. Hij bemoeit zich er even niet mee. Hij begrijpt waar zijn vrouw heen wil.
Als oma wat treuzelt met een reactie, weet Lotte nog wel een steekhoudend argument om ze van haar gelijk te overtuigen, ze gooit haar laatste wapen in de strijd.
‘Oma en opa, jullie zijn al behoorlijk oud en het is al vroeg donker buiten ’s avonds en dan zo tegen het eind van het jaar zullen jullie je misschien wel eens eenzaam voelen, toch? Maar dat hoeft niet, want straks met kerstfeest en de jaarwisseling kunnen jullie mee genieten van alle versieringen en lichtjes en... kunnen wij jullie als eerste Nieuwjaar wensen, ja... met beeld en geluid. Lijkt jullie dat niet fijn dan?’... dat is toch reuze handig en gezellig voor jullie?’
Triomfantelijk kijkt ze oma aan met de gedachte, nu zullen oma en opa toch wel toegeven dat zij gelijk heeft!
Maar nee.
Oma lacht vriendelijk tegen haar zo geliefde kleindochter terwijl ze zegt: ‘Allemaal heel leuk en aardig, maar wij zien de dominee ieder zondag in levenden lijve in de kerk, mijn kind. Dus hoeven wij hem niet via een scherm te zien, trouwens wij hebben al een draadloze verbinding!‘
Waaat... en dat zeggen jullie nu pas, wat tof van jullie, wie had dat van jullie gedacht. Dat moet ik tegen mijn vriendinnen zeggen, wat zullen die verbaasd zijn zeg!’ Uit gewoonte grijpt ze naar haar smartphone en wil dit heugelijke nieuws gelijk delen met anderen.
‘O ja, dat is waar ook, ‘k heb hier geen verbinding!’
En legt die weer terug op tafel.
Even moet ze diep ademhalen voor ze verder gaat.
‘En ik maar denken dat jullie hopeloos ouderwets zijn. Ik ben trots op jullie hoor!’
Ze kan het niet laten haar oma en opa hiervoor een stevige kus te geven!
‘Oma.’
‘Ja lieverd, wat wil je vragen?’
‘Als jullie een draadloze verbinding hebben, mag ik dan de inlogcode?’
Lotte heeft haar smartphone in haar handen om de code in te voeren in het daarvoor bestemde schermpje.‘
Ja hoor lieverd.
’Met een vriendelijke glimlach trekt zij een lade open van de tafel en pakt daaruit een Bijbel, niet zo maar een Bijbel, nee, hun bijna stukgelezen trouwbijbel.
De mond van Lotte blijft op een kier als ze oma niet begrijpende aankijkt, nog niet begrijpend!
Als oma tekst en uitleg geeft, voelt Lotte zich rood worden van verlegenheid.
‘Kijk lieverd, in deze Bijbel staat precies beschreven om een draadloze verbinding tot stand te brengen met onze Hemelse Vader en de code is JC, beter gezegd Jezus Christus!’
Opa ziet dat zijn vrouw geëmotioneerd raakt, toch gaat zij verder haar kleindochter te wijzen op het verschil tussen een wereldse internetverbinding en een draadloze verbinding met God.
‘Lieve schat, jij sprak zo even over het aanstaande kerstfeest, op die dag gedenken wij en ik hoop van harte jullie toch ook, de geboorte van het kind Jezus? Dat mogen wij vieren en in alle eerbied en dankbaarheid. Want met eerbied gesproken, Hij is de grondlegger van de draadloze verbinding die wij hebben ontvangen en mogen gebruiken met God de Vader. Dat kost ons niets, maar zoveel te meer van Jezus zelf, hij verzoende ons met zijn Vader door zich op te offeren aan het kruis. Hij leerde ons het volmaakte gebed, het onze Vader
’Weer neemt oma even een rustpauze. ‘Dagelijks gebruiken wij deze verbinding door in gebed God te danken voor onze kinderen en kleinkinderen, ook om Hem te vragen of Hij jullie vast wil houden en beschermen, want wij kunnen dat niet en voor dat wij gaan slapen dragen wij jullie allemaal, niemand uitgezonderd, op in de hoede van onze Hemelse Vader. Dát lieverd, is onze draadloze verbinding.
’Lotte zegt niets meer en oma moet toch even langs haar ogen wrijven terwijl opa goedkeurend knikt naar zijn vrouw.
Hij is dankbaar en trots op haar.
Lotte is uitgepraat!
Een beetje beschaamd misschien of verlegen steekt zij haar smartphone in haar broekzak.
‘Oma en opa, ik ga nu weer, want mama zal denk ik al wel thuis zijn.
’Na haar grootouders een kus te hebben gegeven verlaat zij de woning, nagekeken door het bejaarde echtpaar.
‘Ja Bart’, begint oma, ‘Het is nodig dat we blijven bidden voor ons nageslacht!’
‘Daar heb je gelijk in Liesbeth, maar niet alleen voor hen, maar ook voor de ouders en hun kinderen waarvan er een of meerdere om wat voor reden ook, niet meer thuis komen of contact wensen.’ Oma Liesbeth kijkt haar man liefdevol aan en zegt: ‘Laten we de echtparen of alleenstaanden die geen kinderen hebben niet vergeten! Ik hoop dat Lotte de boodschap begrepen heeft.’ Wat zij niet weten is, dat de boodschap wel degelijk begrepen en aangekomen is.
Losjes weg deelt Lotte aan haar broer mee dat opa en oma ook een draadloze verbinding hebben. En ja hoor, binnen enkele minuten sturen de overige kleinkinderen dit heugelijke nieuws via WhatsApp aan elkaar. Er gaan enkele dagen voorbij als oma de telefoon opneemt.
Ze noemt haar naam en aan de andere kant van de lijn: ‘Hallo oma, wat heb ik nu gehoord, hebben jullie eindelijk een draadloze verbinding?’
‘Goedemiddag, ja mijn jongen, al heel lang hoor.
’‘Weet u wel dat ik geweldig trots op jullie ben, bij welke provider?’
Oma verslikt zich bijna in deze vraag. ‘O, .... bij JC.
’Bart, zo heet haar kleinzoon, ‘JC?’ Heb ik nog nooit van gehoord, is het een goede verbinding en snel of anders zet ik hem wel voor jullie op een ander kanaal, ik weet wel hoe dat moet.’
‘Snel? Jazeker, en zonder limiet, het zijn namelijk drie kanalen in één mijn jongen.
’‘Geweldig oma, dat moet wel snel zijn. Ik kom gauw langs!’
‘Is goed, je bent welkom.
’En Bart komt zijn belofte na. De andere dag staat hij al voor de deur en ook hij krijgt dezelfde uitleg als zijn zusje en ook hij voelt zich een beetje beschaamd.
Hij vroeg nog wel wat oma bedoelde met die drie kanalen in een?
‘Wel mijn jongen, dat kan ik gemakkelijk uitleggen, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest!’
In tegenstelling tot zijn zusje Lotte seint hij wél zijn ervaringen door naar nichtjes en neefjes.
En dan breekt de eerste kerstdag aan.
Wat beide grootouders niet verwachten, gebeurt toch. Al de zes kleinkinderen komen op visite. Van de meisjes krijgen ze een dikke kus, van de jongens een stevig hand.
En met de jaarwisseling zit de woonkamer vol en geen mobieltjes op tafel.
Tien minuten voor twaalf vraagt opa om stilte. Hij pakt de oude Bijbel (Statenvertaling) en leest op verzoek van oma Psalm 121 en wel zo, dat het lijkt of hij ze aanspreekt.
Na het lezen vraagt opa om stilte met de woorden, ik ga nu gebruik maken van onze draadloze verbinding kinderen.
Hij dankt God voor alle zegeningen, om vergeving en bijstand. Blijf ons vasthouden in het nieuwe jaar, dat alles uit genade.
Amen.’
Gezegende kerstdagen wens ik u allen toe en een nieuw jaar aan Gods Hand.
Joh.Wolfert.
Dirksland.
In kader bovenaan:
Joh. Wolfert was van 1995 tot 2002 in bekende schrijver in Eilanden-Nieuws. Hij schreef ongeveer 120 stukjes onder naam 'Op z'n Flakkees geschreve". In 2014 schreef Wolfert dit verhaal.