De kapper bakt graag een visje…
Vis bakken. Léon Troost doet het heel graag. “Soms komt het ineens in me op: vanavond ga ik visjes bakken. Leuk als er een paar vrienden komen. Lekker ongedwongen, met z’n allen rond de pan en bakken maar…” Vis roken deed hij ook altijd met veel plezier, maar dat staat nu op een laag pitje. “Mijn rookton is overleden.”
Dat Léon Troost graag met vis bezig is, is niet vreemd. Hij was zestien jaar visserman. Eerst op de OD1, het schip van zijn ome Krijn, en later op de SL7. “Als kleine jongen kwam ik al aan boord om een beetje te helpen. En ik ging ook wel eens mee met mijn vader, die ook visser was. Ja, het zit wel in de familie, dat vissen.”
Na de mavo ging Léon naar de visserijschool in Stellendam, nu STC geheten, en behaalde hij de benodigde papieren om met een kotter te varen. “Dan ben je ook schipper. En machinist.”
Een prachtig leven was het, maar toch zette Léon een kleine twintig jaar geleden een punt achter het vangen van platvis, kabeljauw, wijting en “alles wat er nog meer op de bodem van de zee zit en net erboven”. Hij wilde voor zichzelf beginnen – zelf “schipperen” – maar dat bleek niet mogelijk.
Carrièreswitch
Het vervolg is een carrièreswitch die bijna niet voor mogelijk te houden is. Ook Léon zelf kan het amper bevatten. “Wat ik nu doe is niet 100 procent anders, maar 200 procent.” De visserman van toen is nu namelijk… kapper.
De verklaring? “Ik ben met de ware getrouwd, Hélène, en zij was kapster, eerst in Alblasserdam en daarna in Stellendam. Ze was bedrijfsleidster en na twee jaar konden we de kapsalon kopen. We hebben met Hairstyling Hélène een mooie salon opgebouwd met een groot klantenbestand.”
Léon was nog visser toen hij weleens met zijn vrouw meeging naar shows en beurzen. Op een gegeven moment zei hij: zou ik dat ook niet kunnen leren? Ben je wel helemaal lekker, was de eerste reactie van Hélène. Maar Léon zette door, ging naar de kappersacademie en haalde alle papieren om als kapper aan de slag te kunnen. Hij knipt vooral mannen en kinderen in de goedlopende kapsalon aan het Oranjeplein in Stellendam.
Is er dan geen heimwee naar het vissersleven? Léon twijfelt geen moment: “Altijd, het water trekt altijd.” Zo af en toe gaat hij nog eens uit vissen met een vriend, in de OD25, een klein bootje. Dan komen ze thuis met garnalen en krabben, dat soort werk. Daarnaast houdt het bakken van tongetjes en scholfilets het verleden van de kapper nog een beetje levend. Ook aan de jachthaven, voor KiKa, al is dat door corona alweer even geleden.