Werven en opleiden ging bij CuraMare gewoon door
‘Draaiboeken voor Code Zwart lagen klaar’
Als Manager Ontwikkeling & Personeel is Renate van der Velden sinds vier jaar verantwoordelijk voor het personeelsbeleid binnen CuraMare, waaronder het werven van nieuw personeel en de ontwikkeling van deze nieuwe personeelsleden binnen CuraMare. Oók tijdens de pandemie ging dat gewoon door. “Afgelopen februari is nog een extra groep leerlingen gestart. Het arbeidsmarktprobleem is immers niet verdampt.”
‘Leerling zijn’ betekent bij de zorginstellingen die onder CuraMare vallen een leer- werktraject dat het grootste deel van de week op de werkvloer plaatsvindt en één dag in de week op school. De vraag is hoeveel tijd de medewerkers van CuraMare in het afgelopen jaar hadden om de nieuwelingen op te leiden, terwijl elk paar handen aan het bed meer dan welkom was. “In de zorg werken we volgens het principe ‘bevoegd en bekwaam’. Alleen wie aantoonbaar bevoegd is, mag medische handelingen uitvoeren. Nee, daar zit geen grijs gebied in, ook niet tijdens de pandemie.”
Desondanks was CuraMare voorbereid op letterlijk het zwartste scenario. “De draaiboeken voor Code zwart lágen klaar. Natuurlijk, kom je echt in Code Zwart terecht, dan vervaagt alles. Dat is gelukkig niet gebeurd. We hebben altijd kwalitatief goede zorg kunnen bieden.”
Shot energie
Als verantwoordelijke voor het personeelsbeleid heeft Renate van der Velden gezien hoe de medewerkers op hun tandvlees liepen en lopen. Hoe bijvoorbeeld Nieuw Rijssenburgh landelijk in het nieuws kwam vanwege het grote aantal positief geteste bewoners. “Fijn dat minister Hugo de Jonge met verschillende betrokkenen op deze locatie heeft gesproken en zo de medewerkers en ook bewoners een hart onder de riem heeft kunnen steken. In april kregen we ook nog eens bezoek van Koning Willem-Alexander aan Het Van Weel-Bethesda Ziekenhuis. Zijn komst was als een shot energie voor het personeel en dat konden ze goed gebruiken.”
Ter wille van het welzijn van ‘de werkvloer’ heeft CuraMare het programma Samen Heel Blijven opgestart, dat de collega’s helpt om samen en met extra ondersteuning door deze moeilijke tijd heen te komen. “Je maakt samen van alles mee. Opvang op de werkplek is heel belangrijk, daar vindt een groot deel van de verwerking plaats. Elke werkdag hadden de medewerkers een gezamenlijke opening en afsluiting van de dag. Zeker in een hectische tijd schieten persoonlijke gesprekken erbij in. Dan is het héél belangrijk dat je even je hart kunt luchten. Misschien ligt je eigen moeder wel in het ziekenhuis, heb je daardoor slecht geslapen en ben je er vandaag niet helemaal bij. Het is van belang dat je collega’s dat weten. En aan het eind van de dienst samen met elkaar vaststellen dat je met z’n allen hebt gedaan wat je kon, even dat schouderklopje. Dat hoeft niet altijd een hele therapeutische sessie te zijn, maar daardoor ga je met een wat opgeruimder hoofd naar huis, wat de kans verkleint dat je ’s nachts in bed ligt te malen.”
Group Support
Een andere ‘actielijn’ sinds corona is Group Support. Er was al een Bedrijfs Opvang Team (BOT) voor collegiale opvang na een traumatische gebeurtenis. “In de piekperiodes van corona waren die traumatische gebeurtenissen zowat aan de orde van de dag. Mensen die zonder bezoek overleden, of collega’s die uit een nachtdienst kwamen met zes overlijdens.”
De Group Support werd van een handjevol opgeplust tot 25 man. “Heel veel collega’s die niet aan het bed stonden, wilden graag helpen. Zij werden in no time opgeleid en gekoppeld aan een afdeling, zodat elke afdeling vaste ‘BOT’ters’ heeft.” In gesprek met de medewerkers kregen die zo een eigen gezicht, waardoor de drempel verdween om hulp te vragen. “BOT is een blijvertje,” weet Renate van der Velden. “We willen dit in stand houden.”
Hoe groot de behoefte aan bedrijfsopvang is zodra straks – hopelijk – de coronastorm is gaan liggen, valt niet te voorspellen. “Juist als er wat rust komt, kan het spannender worden.” Wellicht komen vrijwel alle medewerkers zonder psychische klachten door deze periode heen, misschien is er iemand die pas merkt hoe zwaar het was zodra de adrenaline tot een normaal niveau is gezakt. “Aan de voorkant doen we daarom zoveel mogelijk preventief. Of dit echt nodig was, weten we pas achteraf.”
Naast de groepshulp is ook de individuele hulpverlening aan collega’s opgeplust. “Het BOT gaat uit van een drie-gesprekkenmodel. Zijn er meer gesprekken nodig, dan staat een groep hulpverleners klaar, van coaches tot psychologen. De bedrijfsmaatschappelijk werker coördineert deze individuele hulp en verricht de eerste opvang.”
Geen sinecure
Als vierde pijler hanteert CuraMare een nazorgprogramma voor wie na alle hectiek geholpen is met ‘normaliserende’ gesprekken. “Dit zijn gesprekken met professionele hulpverleners waarin uitgelegd wordt dat het helemaal niet vreemd is om verdrietig of boos te zijn, dat het geen sinecure is waarmee je te maken hebt gehad en dat deze emoties in de meeste gevallen weer verdwijnen. Als leidinggevenden blijven we vertrouwen en waardering uitspreken voor de zorgvuldige en compassievolle zorg die onze medewerkers verlenen. We benadrukken dat we weten dat ze hebben gedaan wat ze konden op dat moment.”
De manager Ontwikkeling & Personeel heeft ondervonden dat ‘een vette crisis’ als deze dé manier is om innovaties van de grond te krijgen. “Allerlei dingen die eerst niet lukten, konden nu ineens wel. En snel ook. In de digitale consulten hebben we echt een slag gemaakt. De samenwerking tussen thuis- en ouderenzorg en het ziekenhuis kwam in een stroomversnelling. Het hybride werken zal blijven. Natuurlijk, de echte innovatie ontstaat bij het koffiezetapparaat, dus daar moet een modus in worden gevonden: wat doe je thuis, wat op kantoor?”
Terwijl de digitale zorg als één van de veranderingen wordt meegenomen ‘uit corona’ is dé les hoe belangrijk het welzijn van de bewoners is. “Misschien nog wel belangrijker dan we dachten. Die activiteiten en contacten, het was een soort van vanzelfsprekend, tot het er niet meer was. Gelukkig bleken onze medewerkers heel innovatief in bijvoorbeeld het beeldbellen. En we hebben gezien in wat voor prachtige en betrokken omgeving we eigenlijk wonen, waar kinderen krijttekeningen voor de deur maakten. Prachtig om te zien.”
Tekst: Edwin Wendt
Fotografie: CuraMare
