Café Llev! verkaste midden in de lockdown
De ouders van Mike Vos hadden een eigen bedrijf. “Als ze me één les hebben meegegeven, is het dat ik nóóit een eigen bedrijf moest beginnen.” Toch is de 47-jarige geboren en getogen Brabander in minder dan drie jaar tijd al op zijn tweede ‘stekkie’ bezig. ‘Lifestyle, Koffie- en Wijnbar Llev! verhuisde ín de lockdown naar een A-locatie en was daar welgeteld tien weken open.
“Ik heb ruim twintig jaar in vaste dienst gewerkt, voor het grootste deel voor het Vroom & Dreesman-concern. Je koos vroeger voor een baan met pensioenzekerheid. Een groot bedrijf, dat nooit failliet zou gaan.” Bij V&D was Mike als retailspecialist verantwoordelijk voor 22 La Place-vestigingen. Ook grote jongens vallen om en Mike stond als vroege veertiger met 4.500 lotgenoten op straat. “Een van de kinderen zei: pa, in welke zaak we ook komen, jij bent overal eerst een kwartier aan het rondkijken. Je moet dit gewoon zelf gaan doen.”
Dat moest hij erkennen, maar met die 60.000 zakelijke kilometers per jaar was Vos, sinds vijftien jaar woonachtig in Oude-Tonge, wel een beetje klaar. “Ik ben dus in de buurt gaan kijken. Ik wilde niet te veel investeren en niet direct mijn nek uitsteken. Maar het voorzieningenniveau aan daghoreca is hier niet optimaal. Op vrijdagmiddag of zaterdagmiddag wil je toch een lekker wijntje of een bak koffie drinken op een gezellig terras met leuk uitzicht of in een gezellige ambiance? Ik zag nog wel ruimte naast het bestaande aanbod dus ik dacht: ik ga het doen. Daarbij ben ik onder anderen met de uitbaters van deze locatie in gesprek geweest.”
Op d’n Diek
‘Deze locatie’ was het restaurant Het Genot van Menheerse, gevestigd in de vroegere ANWB/VVV-vestiging aan het Vingerling in Middelharnis. “Zij wilden op termijn wel stoppen, maar op dat moment gingen ze toch nog een vol nieuw seizoen in. Toen ben ik begonnen in dat pandje op d’n Diek. Verse ingrediënten nam ik onder anderen af van directe buren bakker Van Helden en kaasspeciaalzaak Zwartbol. Al met al had ik geen grote keuken nodig. Dankzij mijn ervaring bij La Place was producten bereiden in het zicht van de gasten vertrouwd. In december 2018 zijn we begonnen. Al snel was het zo druk dat mensen moesten reserveren. In de vrij warme zomer van 2019 viel de omzet terug. We hadden geen terras tenslotte.”
Eind 2019 werd Vos tóch weer benaderd door de uitbaters van Het Genot van Menheerse, die nu wél wilden stoppen. “Maar ons bod lag ver onder de vraagprijs. Toen kwam half februari corona er aan. Vier, vijf weken moesten we in eerste instantie dicht. Ik zag meteen al: dit kan wel eens heel lang gaan duren. Dankzij de NOW-regeling konden we iedereen doorbetalen, maar ik maakte wel dé beginnersfout dat ik de btw niet had meegecalculeerd. Als je investeert, ben je de btw drie maanden kwijt. Dat heeft even pijn gedaan in de cash flow. Maar toen de lockdown begon, had ik gelukkig al wat gespaard om weerstand op te bouwen en ik had een parttime baan als docent, foodgerelateerd hoor.
Horeca mocht niet meer, maar foodretail wel. Ik zocht iets dat paste bij onze doelgroep en kwam uit op poké bowl. Al snel hadden we dezelfde omzet als met de oude formule. Foodbereiding bleken we dus óók te kunnen. Toen belde de makelaar van Het Genot weer. De familie wilde na de lockdown niet meer open.”
Tien weken open
Na drie weken verbouwing opende op 13 juli 2020 Llev! de deuren aan het Vingerling. Perfect getimed, zo leek het, met zicht op de net opgeknapte haven van Middelharnis. “We haalden de voormalige weekomzet ineens in een dag! Maar op 15 oktober moesten we wéér dicht. Tien weken zijn we open geweest, maar wel met steeds meer inperkingen. Ik had niet verwacht dat we in november alweer open zouden zijn, en in december ook niet. Maar dat het een halfjaar zou duren…”
“Als een bedrijf dicht zit, gaan niet alleen producten over de datum, machines stoppen ermee. Er is geen doorbloeding meer in het bedrijf. Binnen de mogelijkheden die de overheid bood, zijn we daarom toch doorgegaan. De vraag naar de poké bowls uit de vorige lockdown bleef redelijk stabiel, het afhaalassortiment is iets uitgebreid. Nadat steeds meer collega’s hun bedrijf ‘in coma’ brachten en er minder lunchaanbieders kwamen, hebben we ook díe markt erbij gepakt.” Met de versoepelingen per eind april jongstleden – dagelijkse terrasopenstelling van 12.00 tot 18.00 uur - kan Llev! eigenlijk niet uit de voeten. Al draait het bedrijf op minder dan halve toeren, toch is Vos in zijn eigen woorden ‘dankbaar voor wat hij mag doen’ en worden er plannen gemaakt.
Damocles
“De haven is zo mooi geworden. Elke stad heeft een horecagelegenheid die de hele dag een vaste waarde is. Die vaste waarde willen wij graag zijn. Aan dat idee is de hele coronaperiode gewerkt. Als je gaat fietsen, drink je bij Llev! een bakje koffie. ’s Avonds een wijntje kan ook. We zijn van 10.00 tot 23.00 uur open, in het weekend langer. Van de winter stonden de schaatsers in de rij voor een chocomel, nu gaan de koffies af en aan. Maar ik zal blij zijn als we weer écht open kunnen.”
Of Mike Vos corona economisch ‘overleeft’, durft hij begin mei nog niet te voorspellen. “De overheidssteun is gebaseerd op omzetindicaties. Pas lopende het kwartaal weet je hoeveel de omzet echt is. Dat zwaard van Damocles gaat een keer vallen. We hebben wel wát dingen kunnen doen, zoals enkele innovaties dankzij een steunfonds van de gemeente. Maar bij de start van de tweede lockdown, in oktober, heb ik berekend dat ik het op basis van de reserves drie maanden zou uithouden. We zijn nu zes maanden verder.”
Tekst: Edwin Wendt
Fotografie: Jaap Peeman