Zelfs een touringcar vol Finnen wist de weg naar Delta Flora te vinden
De gladiolenteelt kwam in de jaren 50 en 60 goed van de grond op Goeree-Overflakkee. De telers, die samen een vereniging vormden, wilden graag pronken met hun bloemen. Daarom zetten ze een gladiolententoonstelling op poten. De eerste was in 1958 in Ouddorp: Gratia 58. Het was een kleinschalig experiment met veertig à vijftig telers.
Sprookjestuin
Gratia 59 had al wat meer om het lijf. De tentoonstelling was toen in Nieuwe-Tonge. Er waren honderdvijftig gladiolenboeketten te bewonderen in allerlei kleurschakeringen en van verschillende prijsklassen. Een kleurenfestijn voor de bloemenliefhebber. De editie van twee jaar later, Gratia 61, had veel weg van een oosterse sprookjestuin.
De groei zat er lekker in: het aantal telers steeg jaar na jaar en datzelfde gold voor de publieke belangstelling. Eind jaren 60 veranderde de naam van het evenement in Expo Gouden Delta. De organisatie presenteerde de expositie toen als nationale gladiolententoonstelling.
In 1972 brak het tijdperk Delta Flora aan. De gladiolen stonden nog steeds centraal, maar in de sporthal van Middelharnis was ook een grote middenstandsbeurs. De bloemen en de stands met cosmetica, lectuur, elektra, keukens, naaimachines et cetera trokken duizenden mensen. Iedere vijfhonderdste bezoeker ontving een bloemencheque van 10 gulden, beschikbaar gesteld door de Veiling Flora in Rijnsburg.
Dat was in 1975. Twee jaar later verdubbelde het aantal bezoekers naar ruim twintigduizend. Niet alleen landgenoten, maar ook zuiderburen, veel Duitsers en zelfs een touringcar vol Finnen kwamen naar Flakkee om te genieten van de bloemenpracht en om een kijkje te nemen in de mechanisatie- en middenstandshal.
Naar de visafslag
In Middelharnis, waar de Delta Flora na een rondreizend begin voor langere tijd was neergestreken, liep het grootschalige evenement tegen zijn grenzen aan. Meer mogelijkheden vond de organisatie bij de visafslag in Stellendam. Daar verhuisde de expo in 1978 naartoe. Ook daar bleef het draaien om de gladiool. Bloemenmeisjes ontvingen de bezoekers met een groot assortiment. Nieuwe soorten, waar soms jaren aan gewerkt was, kwamen ter beoordeling op de tafel van de jury. Telers konden in de prijzen vallen met hun gladiolen. Maar ook lelies, rozen en andere bloemen waren in de visafslag te zien.
De eenendertigste editie van de Delta Flora, in 1988, was een lust voor het oog. Door de hal slingerden waterpartijen. Met bruggetjes en al. Er was kleinvee als geitjes, biggetjes en kippetjes. En in een nagebootst stuk duin huppelden zelfs konijnen rond.
De organisatie moest opnieuw uitzien naar een locatie met meer mogelijkheden. Die vond men: in 1992 verhuisde de Delta Flora naar de Zeelandhallen in Goes. Het einde van een tijdperk.
