"We hebben heel veel geleerd"

Op 16 maart gingen alle scholen voor het eerst dicht. Josca van der Meer, leerkracht van groep 7/8, en intern begeleider Marion Geilings kunnen het zich nog goed herinneren. “We hadden het al een beetje zien aankomen, maar toch stonden we ineens voor dit voldongen feit”, vertelt Geilings. “We hebben die eerste maandag benut om met elkaar te overleggen hoe we dit het beste aan konden pakken. Vanaf groep 5 wordt af en toe gewerkt met een Chromebook, maar voor de onderbouw hadden we geen pasklaar online programma klaarliggen. Ander bijkomend probleem was dat sommige gezinnen meerdere kinderen in de basisschoolleeftijd hebben en dus niet altijd voldoende computers bezitten om ze allemaal tegelijk online lessen te laten volgen. Voor hen hebben we de mogelijkheid geboden om een Chromebook van school op te halen. We hebben in die beginperiode werkbladen in elkaar gezet voor de kleuters, waarmee ze thuis aan de slag konden en voor de oudere kinderen hebben we opdrachten en lessen op papier gezet. Ook kregen ze allemaal hun werkboeken en schriften mee naar huis. We hebben ons daarbij vooral gericht op de lessen in rekenen, taal, spelling en begrijpend lezen. De overige vakken kwamen noodgedwongen even op een wat lager pitje te staan.”

Lastige periode

“We realiseerden ons heel goed dat het verre van ideaal was”, vult Van der Meer aan. “Veel ouders moesten zelf ook thuis werken en daarnaast hun kinderen begeleiden bij het huiswerk. We hebben daarom veelvuldig telefonisch contact onderhouden, met de vraag hoe het ging en of er extra hulp nodig was. Met de kinderen uit de bovenbouw hadden we dagelijks contact door middel van videobellen, om te zien of alles lukte en om instructielessen te geven. Dit gebeurde vanaf de tweede week van de lockdown. Na enkele weken kregen we toch het idee dat het anders moest en zijn we online les gaan geven aan kleine groepjes tegelijk. Dat ging beter. We gaven ze instructies en daarbij kregen ze voor een paar uur per dag huiswerk op. Toch was het een lastige periode. Ook voor onszelf. Het is allemaal zo anders dan je gewend bent. En we misten de kinderen enorm. We hadden het in grote letters op de school geplakt en we stuurden ze kaarten. Het gemis was wederzijds. Ouders hadden het initiatief genomen om de kinderen kaartjes in een hartvorm te laten schrijven met de tekst: 'Wij missen jullie ook.' Die hadden ze op de deur geplakt. Ja dat doet je wel wat, hoor.”

Extra zorg

De beide leerkrachten vonden het vooral moeilijk om de controle over de lessen uit handen te geven. “Het is enorm lastig om, met zo’n manier van lesgeven, het contact en de kwaliteit van het onderwijs te waarborgen”, weet Geilings. “Dat frustreert ons, maar is vooral sneu voor kinderen die extra zorg nodig hebben. We hebben op een gegeven moment deze kinderen geselecteerd en ervoor gezorgd dat ze op bepaalde momenten toch hier op school konden werken. Voor veel van deze kinderen is het belangrijk om de juf even te zien. Wij konden ze zodoende wat extra begeleiden en meteen hun ouders even ontlasten. Gaandeweg ging het ons allemaal wat beter af en groeiden we erin. Toen kwam er ook weer wat tijd voor projecten op maatschappelijk gebied. Zo hebben de kinderen kaarten gemaakt voor de ouderen van Ebbe en Vloed en die daar afgegeven. En we hebben zelfs nog online meegedaan met de koningsspelen.”

Bijspijkeren

In juni werd er weer gestart. “Dat mocht met halve klassen”, legt Van der Meer uit. “Op De Bron was dat goed te regelen, omdat we allemaal combinatieklassen hebben. Dus de ene dag had ik groep 7 en de volgende dag kwam groep 8. Na vijf weken konden we weer op volle kracht. Dat was echt een verademing. De leerlingen hebben zoveel moeten missen. Geen verjaardagen, geen vieringen van christelijke feestdagen. Allemaal gebeurtenissen die bij de schooltijd horen. Helaas kon groep 8 niet op kamp, maar we hebben toch een afscheidsmusical ingestudeerd en, verdeeld over twee avonden, opgevoerd voor de ouders. Zo konden ze toch op een leuke manier afscheid nemen van de school. Na de zomervakantie konden we gelukkig weer starten als vanouds. Met hulp van extra leerkrachten en klassenassistenten hebben we alles op alles gezet om de leerlingen, in kleine groepjes, weer helemaal bij te spijkeren. Daar zijn we nog steeds mee bezig, want er is nog wel wat werk te verzetten, maar we zijn op de goede weg. Helaas krijgen we nu weer te maken met de nieuwe maatregelen, wat de kwaliteit van het onderwijs niet ten goede komt.”

Digitaal vaardiger

De coronacrisis brengt echter niet alleen maar negatieve dingen met zich mee. “Nee, zeker niet”, vindt Geilings. “Denk aan de saamhorigheid die het heeft meegebracht. Ook hebben we gemerkt dat we digitaal veel vaardiger zijn geworden. De kinderziekten zijn eruit en ook de ouders en de leerlingen zijn gewend geraakt aan online lessen en het digitale contact. Ook kwam er een mooi gebaar van de softwarebedrijven, die oefenmateriaal en lesprogramma’s gratis ter beschikking stelden om de lessen nog beter digitaal vorm te geven. Verder zijn we ook gestart met continulessen. Die zijn uit nood ontstaan, maar bieden toch veel voordelen. De leerlingen kwamen dan van half negen tot twee uur naar school en blijven dan in hun eigen klas. Ze gaan dus niet tussendoor naar huis. Inmiddels werken we weer met het oorspronkelijke rooster, maar we zijn in overleg met de medezeggenschapsraad, ouders en collega’s om te kijken of we in de toekomst definitief met een continurooster gaan werken.”

Teleurstelling

De aankondiging om de scholen weer te sluiten kwam, zoals vermeld, als een enorme teleurstelling en verbaast de dames enigszins. “Onze leeftijdsgroep is er niet zo vatbaar voor. We hebben slechts 1 leerling gehad die besmet was. Om ons heen merken we wel dat het aantal besmettingen toeneemt en dat maatregelen noodzakelijk zijn. Toch vinden we het jammer dat we de controle op de lessen weer uit handen moeten geven en dat er weer zoveel onzekerheid is. We wilden er na de kerstvakantie gewoon weer zijn voor de kinderen. We zien er tegenop, maar zetten er in ieder geval allemaal onze schouders onder en we gaan er voor. Het is in het voorjaar gelukt en het kan nu ook weer. Beter zelfs. We hopen van harte dat het niet te lang zal gaan duren en dat we de leerlingen weer heel snel op school kunnen ontvangen.”