Op je klompen
As kind kon ik op klompen nog harde fekke (heel hard lopen). Op de foto zie je Wullem de klompemaeker van Ouddurp. Lange hè ‘k niejt ‘eweete dat die mit z’n achternaem Visser hiejtende. ’t Was geweun Wullem de klompemaeker. Z’n dochters kennende ik wel bie d’r voornaem, mar ’t was bevoorbeeld geweun Corrie van de Klompemaeker.
Bie de klompemaeker zelf bin ik eigelek nôôit ‘eweest. Dat was niejt nôôdig, want wiele verkochte zelf klompen. Die kocht vaoder in bie Melissant, de klompemaeker van Stellendam in bie Weststraete uut Goes. Wiele verkochte alderleie soorten in kleuren: geweune in oak riejmklompen, die waere wat luxer in comfortaobeler. Wiele verkochte oak klompesokken, soort slofjes, van zocht leer ‘emaekt. Die droog ie dan in je klompen. Dat voelende wat beter an in in de wintere was ’t oak wèrmer. As kleine jongen hè ‘k op blaeuwgevèrfde klompen ‘eloape, m’n kammerao’ie ook. As je ze dan uit’edae hao, wis ie dan dichte niejt van wie ze waere, vooral as ze al wat verslete waere. Dat heit vaoder op’elost deur in die van mien bie de hiejle ’n witte punaise te prikkene. We konde d’r harde op laope, in as ie nog harder woe, dan nam ie d’r geweun in ielke hand êên in rennende je op de sokken vaorder.
Klompen gôôiende je niejt zôômar weig. As d’r bevoorbeeld de kappe of’evloge was, dan kon je metaele band’ies mit van die schèrpe punt’ies d’ran koape, om ’n d’r wêêr op te hechtene. Pas as de ongerkant verslete was, gôôiende je ze pas weig.
Toch kwam ik nog wel mit de klompemaeker in anraekieng. Laeter, in de jaeren tachtig, zat ik in ’t bestuur van ’t nieuw op’erichte museum van Ouddurp in toe krege m’n hêêl de inventaoris van de wèrkplekke van de klompemaeker. Rein Kleine, oak bestuurslid heit toe op de zolder van ’t Ouddurps Raed- in Polderhuus ’n klompemaekerieje ‘etummerd. Toe ko j’ deur ’n grôôt raem mit allemaele kleine ruut’ies zôô de wèrkplekke in kieke. Dat zag d’r in ’t begin mit die nieuwe planken allemaele veel te blank uut. Toe hè ‘k in ’n nemmer mit waeter twêê blikkies Buisman (koffieversterker) ‘egôôid, goewd deur‘eroerd in toe mit ’n grôôte kwaste al dat blanke hout in’esmaerd. Toe zag ‘t’r gelieke veel bruuner in antieker uut. Toe ’t museum in de jaeren ’t negentig vernieuwd is, most de klompemaekerieje d’ruut. Die is toe verhuusd naer meule De Zwaan. Dêêr ka j’n nog bekieke in kan Krien van Koppen je d’r nog alles over vertelle.
D’r binne nog ’n antal spreekwoorden in gezègden mit het woord klompen d’rin. Toe dit jaer de twêêde Coronagolf uutbrak zouwe d’r nog wel veel strienge maetregels uut’evaerdigd woore. Dat ko j’ al van tevoren op je klompen anvoewle!
Pau Heerschap
Voor reacties:
pauheerschap@gmail.com