Bart Klijn (22) uit Ouddorp: Na een tussenjaar bij de slager nu student op de politieacademie
Inmiddels zit de Ouddorper ruim een jaar bij de politie. Nadat hij de havo had afgerond solliciteerde hij als achttienjarige naar de functie van hoofdagent. Dat bleek te vroeg: ze vonden dat hij te weinig levenservaring had. "Achteraf vind ik dat zelf ook en ben ik blij dat het toen niks is geworden. Als je jonger bent, heb je nog veel minder meegemaakt en ben je vaak onzekerder.'' Ondanks dat verschillende mensen op de middelbare school riepen dat hij geknipt zou zijn voor de pabo, wist hij het toch niet zeker. Hij koos voor een tussenjaar en werkte fulltime bij een slagerij. Dat deed hij twee jaar. "Toen dacht ik, als ik nog wat van mijn leven wil maken qua studie moet ik dat nú doen.''
Grensrechter
Na wat wikken en wegen besloot hij pabo te gaan doen in Gouda. Hij hield het een half jaar vol. "Het ging wel goed, maar het wás het gewoon niet. Ik miste de uitdaging in het werk.'' In januari stopte hij en solliciteerde hij alsnog naar de functie van agent bij de politie in Rotterdam. Zijn kamer in Gouda hield hij en daar woont hij nog steeds, al is hij regelmatig op het eiland te vinden. Op zaterdag is hij als grensrechter actief bij een voetbalclub en hij gaat regelmatig een rondje fietsen of hardlopen door de natuurrijke omgeving rondom Gouda. "Heerlijk om na een lange dag werken je hoofd leeg te maken.''
Rollenspel
Het solliciteren bij de politie nam in totaal acht maanden in beslag. "Je dient je keuze te motiveren waarom je bij de politie wilt, sport- psychologische en capaciteitstesten ondergaan en jij als persoon wordt onderzocht op mogelijke antecedenten uit het verleden. Het is niet zo dat je met één snelheidsovertreding meteen niet meer bij de politie kan, maar je moet wel redelijk blanco zijn. Ook worden er verschillende situaties geoefend met acteurs, die bijvoorbeeld boos of verdrietig worden. Dan wordt er gekeken hoe je daarmee omgaat.'' Het duurde een aantal weken voor de uitslag van de rollenspellen kwam. "Dat was spannend. Er spookt toch door je hoofd: wat nu als ik niet door ben? Ik had namelijk gehoord dat er bij dit onderdeel veel afvallen.'' Tijdens de wintersportvakantie kwam het verlossende woord: hij was door. Grijnzend: "Die vakantie kon natuurlijk niet meer stuk.''
Eenheidsworst
Vooraf had Bart contact opgenomen met een wijkagent en hem tips gevraagd voor de sollicitatie. "De belangrijkste tip was: wees jezelf. Dat is het belangrijkste. Alle mensen bij de politie zijn uniek. Voordat ik bij de politie kwam dacht ik dat het meer eenheidsworst zou zijn. Maar het maakt niet uit of je moslim bent of christen, je mag én kan jezelf zijn binnen het uniform. Er is geen mal waar je allemaal doorheen wordt gehaald en je moet niet gedrag gaan vertonen waarvan je denkt dat zij het willen zien.'' Wel had de Ouddorper zich vooraf goed ingelezen. "Door al die praktijkverhalen te lezen werd ik nóg warmer gemaakt voor het politiewerk.''
Adrenalinekick
Waarom wilde hij eigenlijk bij de politie? Met een brede grijns vertelt hij: "Het mooiste is natuurlijk als je boeven kunt vangen. Een auto met sirene blijft een adrenalinekick geven. Maar dat is niet alles. De voornaamste reden is dat ik iets terug wilde doen voor de maatschappij en het goed voelt om mensen te helpen. Wat bij mij ook wel meespeelde waren de negatieve verhalen die je op verjaardagen wel eens hoort over de politie. Terugkijkend wilde ik misschien wel bewijzen dat dat de politie heel veel goede dingen doet en er is om mensen te helpen in plaats van lastig te vallen.''
Haken en ogen
De opleiding tot agent bestaat uit blokken van vier maanden. De eerste twee blokken zijn 'binnen': je leert zaken als de juridische basis van de politie, hoe je aangiftes moet afhandelen, hoe je mensen aanhoudt en wanneer je handboeien mag gebruiken. "Dat klinkt misschien logisch allemaal, maar er zitten wel degelijk haken en ogen aan. Als je iemand in de boeien slaat ontneem je hem of haar wel een grondrecht.'' Naast de theorielessen lopen studenten als Bart ook verschillende stages op straat.
Nu naar honderd
Op de derde dag van zijn eerste stage gebeurde er meteen al iets heftigs. Net toen ze dachten dat het een rustige dag zou gaan worden kwam er een melding binnen van een reanimatie. "Dan ga je gelijk van nul naar honderd. Gelukkig reed ik met twee ervaren collega's mee. Als je dan op de achterbank zit speelt er van alles door je hoofd. Normaal zie je het allemaal van een afstandje, nu maak je er zelf onderdeel van uit. De vrouw die gereanimeerd moest worden heeft het uiteindelijk niet gehaald. "Dat heeft impact. Je ziet collega's van politie, brandweer en ambulance allemaal keihard werken om iemand in leven te houden, maar dat is dan in zo'n geval niet met het gewenste resultaat.''
Vier muren
Tijdens elke dienst is er op het bureau een speciaal Team Collegiale Ondersteuning (TCO) aanwezig, waarmee je kan praten. "Daar heb ik toen mee gesproken. Wat je vertelt blijft binnen die vier muren. Een gesprek na de hitte van het moment geeft rust. Nog steeds denk ik nog wel eens aan dat incident, maar ik heb er verder geen last van – over gedroomd bijvoorbeeld. Je weet van tevoren dat je een heftig beroep kiest, en zulke situaties kun je niet voorbereiden. Maar politiemensen zijn geen robots.''
Fikse onderstroom
Later in de opleiding kwam er plotsklaps een melding binnen waarbij een houten sloep met veertien personen aan boord op de Maas op volle snelheid was overvaren door een andere boot. "Er lagen allemaal mensen overboord. Als je naar de Maas kijkt lijkt het rustig te kabbelen, maar er is een fikse onderstroom. Het water is breed en het schroomt verschrikkelijk snel. Meteen nadat het incident werd doorgegeven ontplofte de meldkamer en er bleven maar eenheden komen; politie, brandweer, ambulance en traumahelikopter.''
Slipper drijven
Samen met een collega sprong Bart in de boot op zoek naar mensen in het water. "Je weet op zo'n moment niet wat je aan zult treffen. Wat je wel weet is dat je er heel snel bij moet zijn wil je mensen nog levend uit het water halen. Toen zag hij een slipper op het water drijven. "Gelukkig bleek later dat er niemand meer in het water lag, maar dat weet je op zo'n moment niet.'' Uiteindelijk overleefde één persoon het ongeluk niet, omdat die was geraakt door de bootschroef van het overvarende schip.
Pistool
"Er gebeurd dan zoveel tegelijk. Achteraf hoor je dan van de nabestaanden dat ze de hulp van de politie als positief hebben ervaren. Daar doe je het uiteindelijk voor.'' Het politiewerk is zwaar en ingrijpend werk, niet in de minste plaats ook door de bevoegdheden en middelen die je hebt. hoe voelt het om een pistool op de heup te dragen? "Verantwoordelijk is het juiste woord. Je gebruikt geweldsmiddelen echt alleen maar als het nodig is. Als het óf hij óf ik is, moet ik me er wel bewust van zijn van de gevolgen van zo'n beslissing. Dat brengt ook zeker extra verantwoordelijkheden met zich mee. In zo'n geval zou ik wel de trekker overhalen.''
Vangsten
In januari 2021 hoopt Bart de opleiding tot agent te hebben afgerond. "Het lijkt me gaaf om dan bij de zeehavenpolitie aan de slag te gaan. Maar eerst wil ik mijn opleiding afmaken. Dan zie we daarna wel wat de toekomst brengt.''
