De schoenendoos: een bijzonder Kerstverhaal
De zesjarige jongen woont in een pleeggezin en is onafscheidelijk van een versleten schoenendoos, die hij werkelijk overal mee naar toe neemt. Wie er ook aan hem vraagt wat er in de doos zit, het antwoord is steevast: 'gewoon wat dingen'.
Worden als een kind
Tijdens de viering van het Kerstfeest mag Timmy een rol spelen in het kerstspel van zijn school. Gedurende de uitvoering houdt hij de schoenendoos weer heel dicht bij zich. Maar dan gebeurd er iets onverwachts. Timmy neemt een belangrijke beslissing die zijn leven voorgoed zal veranderen.
Het verhaal van de kleine Timmy is ontroerend. Mede door een verstild woordgebruik gaat er zeggingskracht van het zesjarige jongetje uit. Hij maakt aanschouwelijk wat het betekent om te worden als een kind.
Speciaal voor het 25-jarig jubileum van 'De schoenendoos' verscheen deze vernieuwde en uitgebreide uitgave. De diep donkerblauwe cover is bezaaid met glanzende sterren en omvat een inhoud die speciaal voor deze jubileumuitgave werd uitgebreid met vier overdenkingen voor de adventstijd. Deze meditaties kregen de thema's Hoop, Liefde, Vreugde en Vrede mee. Aansluitend op de bezinnende teksten worden bijpassende Bijbelgedeelten uit het Oude en Nieuwe Testament geciteerd. En elke overdenking bevat een gebed.
Chocoladekoekjes
Daarnaast bevat het boekje een overdenking voor Kerstavond met aansluitend het Kerstevangelie. Als extraatje een sjabloon wat kan worden gedownload voor een eigen 'schoenendoos voor God' en het recept voor de chocoladekoekjes uit het verhaal van Timmy.
Francine Rivers vond inspiratie voor 'De schoenendoos' in de periode dat ze nog maar pas tot geloof was gekomen. Ze vond het toen een van de moeilijkste dingen om al haar zorgen bij God neer te leggen. "Ik maakte me zorgen over allerlei dingen. (…) Een van de vele baantjes die ik heb gehad, was secretaresse en ik herinnerde me de bakjes met in- en uitgaande post. Van die herinnering kwam het idee van 'een bakje voor God'. Steeds als ik me ergens zorgen over maakte en me er niet van kon losmaken, schreef ik er een gebed over op. En dan stopte ik het papier met het gebed in het bakje voor God." (p.6).