Petra de Blois (41) uit Dirksland: Fulltime moeder brengt rust en stabiliteit in huis
Petra (41) heeft wel buiten de deur gewerkt. Na haar mbo-opleiding Sociaal Pedagogisch Werk aan het Hoornbeeck College in Rotterdam en het hbo-vervolg daarop, Sociaal Pedagogische Hulpverlening aan de CHE in Ede, werkte ze onder meer voor Eleos in de beschermde woonvorm Toevlucht in Kapelle-Biezelinge.
"Al jong wist ik dat ik wilde werken met mensen. Ik heb de Pabo nog overwogen, maar door een stage met gehandicapten in Wales is het sociaalpedagogisch werk geworden. Later heb ik nog stage gelopen bij het Leger des Heils in Amsterdam. Toen werkte ik met verslaafden. Wat dat werk zo mooi maakt? Het is nooit hetzelfde en waar je kan, probeer je iets voor een ander te betekenen. De zorg zat al vroeg in me. We hebben het zó goed, waarom zou je gaven niet ten dienste stellen van anderen?"
In 2002 trouwde Petra met Gert-Jan de Blois. Ze bleef werken – het ondersteunen van een gezin via thuiszorgorganisatie Agathos – de eerste jaren: 24 uur per week. "Het was een drukke tijd, Gert-Jan zat toen ook nog op de avond-HTS."
Mooi geweest
De geboorte van hun oudste zoon, Johanan, bracht verandering. Petra reduceerde de betaalde werkweek tot één dag. Die dag nam ze de baby mee naar haar werk, waar haar moeder hem in de loop van de ochtend kwam ophalen. "Toen Neline was geboren, ben ik gestopt. Johanan kon nog mee naar mijn werk, maar met twee kinderen was dat niet langer haalbaar. Ik dacht: het is mooi geweest. Vaak gaat het zo: de Heere brengt dingen op je pad, Hij opent of sluit deuren. Mijn toekomst lag bij het gezin. Achteraf gezien ben ik er heel blij mee. Het heeft een stabiele thuisbasis gebracht die nodig is voor onze kinderen."
"Een voordeel is ook dat je dan ook tijd hebt voor andere dingen die bij je passen. Vrijwilligerswerk bijvoorbeeld: oppassen op kinderen uit andere gezinnen, koken als een moeder ziek is of de was strijken als er ergens een baby wordt verwacht. In het begin deed ik de meisjesvereniging van de kerk en nu ben ik secretaresse van de vrouwenvereniging. Op school ben ik overblijfmoeder en tot voor kort was ik als vrijwilliger betrokken bij de koffieochtenden in de Reginahof, hier in Dirksland. Je spreekt mensen, leert veel van anderen en probeert wat voor de ander te betekenen en gezelligheid te brengen."
Iemand helpen, vrijwilligerswerk doen – Petra doet het graag. "Ja, er is zó veel behoefte en zó veel narigheid in het leven. Dan is het mooi als je een lichtpuntje kunt bieden voor mensen om je heen."
Dagelijks leven
Maar als de kinderen thuis komen is ze thuis. "Ja, dat geeft stabiliteit in het gezin en kunnen de kinderen direct hun verhaal kwijt. Ik probeer er altijd te zijn. De kinderen leren ook van het dagelijks leven in het gezin: boodschappen doen, bij iemand op bezoek gaan, afval scheiden, de vaatwasser inruimen. Als er een jarig klasgenootje is, kun je zelf een cadeautje kopen, maar het is leuker om het samen met je kind te doen. Zo leren de kinderen veel basisvaardigheden, als basis voor hun plaats in de maatschappij"
Decennia geleden waren alle moeders thuis. De vaders verdienden de kost, gingen vroeg de deur uit en kwamen 's avonds rond het eten weer terug. Dat zie je niet veel meer. Petra is een uitzondering in tijden dat partners allebei werken, om de hypotheek te kunnen betalen, of soms een luxueus leven te kunnen leiden... "Mensen vragen mij weleens: wat doe jij de hele dag? Nou, ik voel me bevoorrecht dat ik er voor het gezin kan zijn. Je moet dan de lat niet te hoog leggen: wij hebben geen twee auto's, maar ik rijd op de fiets. Dat zie ik niet als een straf. De kinderen kan je ermee leren dat je met minder spullen gelukkig kunt zijn."
Je maatstaf
Andersom zegt Petra goed te kunnen begrijpen dat andere stellen ervoor kiezen om allebei buiten de deur te werken. "Maar bij ons is het zo gelopen zoals het nu is. Het hangt ook af van je maatstaf en welke dingen je belangrijk vindt. Ik wil het zeker niet veroordelen, werken met collega's is ook fijn. Zelf haal ik mijn energie uit bijvoorbeeld het vrijwilligerswerk en bezoeken van mensen die eenzaam zijn. Ik denk ook weleens: zou ik ook niet een baan gaan zoeken. De extra hoge belastingdruk op alleenverdieners is oneerlijk, de inzet van fulltime moeders voor de volgende generatie en mensen in de omgeving wordt daarmee niet op waarde geschat. Aan de andere kant: Ik merk dat ik thuis echt nodig ben, zeker als je kinderen hebt die extra zorg en aandacht nodig hebben, is het belangrijk als je daar je energie en tijd voor hebt. En daarnaast denk ik vaak aan hen die het zoveel minder hebben als wij. In Moldavië moeten ze maar zien hoe ze de winter doorkomen, terwijl wij in een prachtig huis wonen met onderwijsvoorzieningen in de buurt en eten genoeg…"
Wie denkt dat een fulltime moeder met vijf kinderen – behalve Johanan (15) en Neline (13) zijn er ook nog Rick (11), Matthijs (8) en Christian (5) – en vrijwilligerswerk tijd in overvloed heeft, heeft het mis. Voor het lezen van een boek, het maken van kaarten of het bakken van iets lekkers – de hobby's van Petra – is weinig tijd. "Het is altijd druk, en ik maak me soms ook druk. Maar het wordt wel anders druk, nu de kinderen wat groter zijn."
Met een boodschap
Om halfzeven gaat de wekker. Dan eet het gezin samen aan tafel en brengt Petra de kleinste kinderen naar school. Wat volgt is een dag werken in en om het huis, een bezoekje, verenigingswerk, boodschappen doen, samen eten en daarna begeleiden van huiswerk. "Voorlezen doen we ook veel. Iedere avond voor de kleintjes en op zondagavond voor de oudsten. Wat we lezen? Meestal boeken met een boodschap. Boeken als de 'De vrouw met het Boek', waarin veel levenslessen liggen opgesloten, maar ook verhalen vanuit de zending of Oost-Europa."
Petra kan het fulltime moederschap iedereen aanraden. "Het is een mooi dat je er in de korte tijd dat je de kinderen om je heen hebt je er voor ze kunt zijn. Doordat je er altijd bent, creëer je rust en stabiliteit in huis. Mijn vroegere werk? Dat komt wel weer, als mij de gezondheid gegeven wordt."